Brief aan mijn Rector

Mijn rector ging weg, dus toen heb ik hem deze brief geschreven. Hij kon het wel waarderen^^.

Het leven van Zeus

Bij binnenkomst kon je al een glimp van hem opvangen... Geboden werden alle nieuwe gelovigen. Naar de studiezaal. Waar zij allen in spanning afwachtten op wat dit jaar hen zal brengen. Daar kwam het mythische figuur aangelopen. In zijn machtige kledij des autoriteits. “Leertouwer” was de naam... “mijnheer” wel te verstaan! Als god moet je natuurlijk wel een vervaarlijke naam hebben... Eigenlijk wisten alleen zijn discipelen het, maar hij was ooit geboren onder de naam Peter Paul. Maar dat straalt niet half zoveel macht uit als ‘Leertouwer’. Anders had hij vanochtend wel een spijkerbroek en een mooie blauwe Gant trui aangetrokken... Veel comfortabeler natuurlijk. En zeer stijlvol. Maar als je zulke dingen gaat dragen personificeer je jezelf natuurlijk teveel met je volgelingen. Niet de bedoeling. ‘s ochtends had hij nog een uur zichzelf staan inpraten. Om moed te verzamelen. Weer een jaar in dat verdomde gat dat Utrecht heet. Lang reizen, vermoeiende dagen. En dan nog tijd hebben om ‘grapjes’ uit te halen met zijn volgelingen(die hij onder andere de verfijnde kunst van economie, zijn specialiteit, moest bijbrengen). Hij had al een groot aantal grappen in de vakantie geschreven, zodat hij niet met een mond vol tanden zou komen te staan. Dingen als ‘bounty eiland’ en ‘correctebingo’ waren onder andere een paar van zijn briljante ingevingen. Die zal hij nog vaak gaan gebruiken dit jaar... Het is niet makkelijk een god te zijn. Vroeger had hij moeite zichzelf staande te houden voor de klas. Maar sinds enige cursussen en zelfhulp boekjes weet hij nu overal zijn kalmte te bewaren. Hij is er klaar voor. Na een indrukwekkende speech (onderhand wordt dat materiaal toch wel oud als je het al 4x hebt verteld) namen zijn discipelen het over. Even kotsen in de wasbak... Wat een spanning! Maar gelukkig, niemand heeft zijn onzekerheid gemerkt. Hij is er achtergekomen dat als je maar genoeg daadkrachtige dingen zegt, niemand je doorheeft! ‘P.P. Leertouwer (rector): Doen wat je belooft! Dat is de uitspraak die centraal staat bij deze man. Hij spreekt iedereen aan die afspraken niet nakomt, maar weet ook wanneer het goed gaat met de leerling.’ Haha, op zich moet hij er best een beetje om lachen... Dat hij iedereen zo voor de gek weet te houden. Zo’n bommelding of brandmelding, dat gaat hij natuurlijk nooit doen. Van de zotte. Heeft hij ze even op het verkeerde ben gezet! “Bounty eiland” grinnikt hij tegen zichzelf, nu dat hij doorheeft dat hij even stond te dromen. Ja hoor, hij heeft het gemaakt... Hij is de man! Of zoals hij het liever zou willen zeggen. Een god. Ja. Dat is wat hij wilt zijn. Dus hij doet zijn ogen nog even dicht... Een god, eentje met een menselijke kant natuurlijk. Dat is charme, staat in zijn boekjes. Een god als Zeus! Zeus loopt naar zijn kamer toe. Zijn domein. Achter zijn tafel is hij onkwetsbaar, en kan hij alles aan. Hij heeft gezegd dat de leerlingen altijd kunnen aankloppen voor een praatje. Ja ha, daar. Kom maar. Had je nu nog iets te zeggen? Ik zit achter mijn bureau! Muhahahaha. Uiteindelijk is dit natuurlijk ook allemaal show. Hij heeft het natuurlijk veels te druk met andere dingen om zich nog bezig te houden met gelovigen. Je moet ze gewoon laten geloven dat je belangrijkere dingen te doen hebt. Dan komt alles goed! Het jaar is goed begonnen... En als het even meezit hoeft hij zijn volgelingen helemaal niet te begeleiden tot het einde van het jaar. Ook al heeft hij dat natuurlijk wel gezegd. Zolang je maar je charme gebruikt. Daadkracht, een woord van de fantast. Wat is het toch heerlijk om zo onzelfverzekerd te zijn als niemand het weet...