Broer in het ziekenhuis..

Ondertussen is het nieuwe schooljaar al begonnen. Sinds het begin van de examens ben ik hier niet meer geweest. Ik ben dan ook twee weken naar Frankrijk geweest, op weekend geweest en heb een hele maand gewerkt.
Frankrijk was dezelfde reis als vorig jaar, met m'n vriend. Hetzelfde huisje maar nu andere dorpjes verkent. Veel zal ik er niet meer over schrijven aangezien het toch alweer twee maanden geleden is .

Vandaag had ik om 12u gedaan met les, en ging ik naar 't stad voor een vriendin haar verjaardag. We aten samen, dronken iets samen en ging dan naar huis. Toen ik thuis kwam, rond 15u, was mama niet thuis (wat ongewoon is) en stond de tafel nog gedekt (wat wel regelmatig gebeurd aangezien m'n broer nooit iets doet). Mama kwam een beetje later thuis en vertelde dat m'n broer er vanochtend niet uit zag. Hij was niet moe ofzo, maar zag lijkbleek, adertjes in z'n ogen waren gesprongen, hij was duizelig.. Door z'n autisme en vorige depressie (of zou hij er nog inzitten?) moet hij blijvend elke dag twee soorten pillen pakken, van elk één. Hij kon niet slapen en nam er van elk 12! Hij had dit verteld aan mama en bleek dat hij dit om 5u vanochtend gedaan had. Mama belde direct naar de dokter en zij zei dat we met hem naar het ziekenhuis moesten. Maag leegpompen kon niet meer, het was al te lang geleden. Deze pillen zijn niet zoals een dafalgan, die na 2u uitgewerkt zijn, deze pillen geven het hele dag door stoffen af. Hierdoor moet hij minstens 24u in het ziekenhuis blijven.
Op het moment dat hij vertelde dat hij zoveel genomen had zei hij dat hij dood wil. Ik denk daar al langer aan, dat er eens een moment zal zijn dat we hem gaan vinden.. Rare gedacht zou je zeggen, maar nee, hij ziet voor zichzelf geen toekomst, zegt meermaals dat hij zich nutteloos voelt en ga zo maar door.

We weten niet of het een daad was om aandacht. Met 12 pillen van elk zal hij er waarschijnlijk niets blijvends aan overhouden waardoor we er sterk aan twijfelen of het een eerste zelfmoordpoging was. Hij is namelijk slimmer dan dat en zou zeker weten dat hij daarmee nog zou leven.

Vorige week heeft hij nochtans getekend om een huis te huren, samen met een andere autist, iets verder van waar wij zullen gaan wonen. Ik en mama verhuizen namelijk ook.
Wij dachten dat hij nu misschien een toekomst zou zien, maar blijkbaar niet..

Hoe zal het deze keer lopen..?