Chaos in mijn hoofd.

Het is en blijft lastig om te weten wanneer je jezelf kunt delen met anderen.
De zonnige kant van today wil men maar al te graag zien.
Dan ben ik een schat, een lieverd, een mooie jonge vrouw met een goed hart.
Willen mensen me knuffelen, van me houden, tijd met me doorbrengen en is het allemaal prachtig.
Maar wanneer er stukje bij beetje meer bij komt van de zware dingen, van de donkere kant...
blijven er maar enkelingen over. Een paar mensen die het aan (willen?) kunnen.

De mensen zijn bang. Bang om de last te dragen.
Bang om zich te verdiepen in anderen.

En godsagge wat doet het zeer om dat af en toe weer hard te mogen voelen.



Het hoeven maar hele kleine dingen te zijn die me ineens zo ontzettend naar en waardeloos kunnen laten voelen.
Ik ben het waard, ik ben het waard, ik ben het waard.
Ik ben een waardevol persoon.
Ik ben een mooie jonge vrouw.
Ik heb veel te bieden in het leven.
Ik ben goed voor mezelf en voor anderen.

Ik probeer het mezelf echt elke keer weer te vertellen.

Opnieuw programmeren is soms zó verschrikkelijk pijnlijk en zwaar.
28 mei 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Past&Today
Past&Today, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende