Chaotische rotkop.

Ik voel me gelukkig nu ik I. heb. Echt! Heb ook wel mn mindere momenten, zoals nu. Maar dat is ook niet zo gek. Als ik alleen thuis zit komt het opspelen. Normaal ben ik erg vatbaar voor de winter, qua depressies. Mag al van geluk spreken hoe ik me voel! Kan ook niet echt omschrijven hoe ik me op dit moment voel hoor. Aan de ene kant heel blij, dat ik zo'n geweldige vent heb, aan de andere kant voel ik stres, chaos en rusteloosheid. Ik heb een enorm blij hyper fretje om me heen rennen nu, ook erg leuk, ook erg vermoeiend. Maar zeker de moeite waard. Ook al ik hem nu stiekem het liefste in zn hok wil stoppen. Hoef ik me even nergens naar om te kijken behalve mezelf. Dat is denk ik het belangrijkste, mezelf niet (weer) verliezen. Mezelf verliezen ben ik goed in. Vooral in veranderingen in mn leven. Ook de positieve veranderingen ja. Ik voel me heel erg thuis bij mn vriend. Bij hem en in zijn huis. Ook weer zoiets, dat ik nu dus (voor mijn gevoel) geen vaste woonplek meer heb. Zou het liefste nu al samen in een huis gaan wonen, gewoon voor mijn eigen duidelijkheid. Suf ja. En aan de andere kant ook wel lekker dat ik een plek heb om me terug te trekken nu.
Verder moet ik even zeggen dat het echt wel goed met me gaat hoor, alleen weet ik soms niet wat ik met mezelf aan moet. Dat is best wel zwaar. Maar als ik denk aan hoe ik me zou hebben gevoeld nu, als ik I. niet had gehad, wauw.. Ik denk heel erg klote. Eenzaam, verward, nutteloos...
Er zijn meerdere factoren waarom ik me zo voel op dit moment. Ik kan al best lang niet meer normaal piano spelen. Mn chaos in me is op het moment best wel erg aanwezig. Niet alleen daardoor kan ik niet spelen, als ik wel speel krijg ik kramp, omdat ik mezelf te weinig heb laten oefenen na die RSI die ik had. Ik heb gewoon zo veel hobby's! En ik kan bijna geen van die dingen uitvoeren, door die verdoemde kop van me. Zelfs mezelf aan het sporten zetten, wat voor mij psychisch erg goed is, lukt me niet. Ik baal daarvan. Frustrerend, omdat ik het wel wil!!
Ik hoop dat de gesprekken met de psycholoog aan gaan slaan. Ik hoop snel te weten of ik ADD heb of niet. Zo ja, hoop ik dat ik medicijnen krijg. Iets wat ik eerst niet wou, maar nu heb geaccepteerd dat ik het blijkbaar nodig heb.