Ik mis je! Ik ben blind!
Ik zou het van de daken kunnen schreeuwen; IK MIS JE! IK MIS JE VERDOMME! Maar het mag niet.. Het kan niet.. Het mag wel, maar niet teveel. Ik verdrink me er namelijk in, letterlijk, zuipend totdat ik jou ben vergeten en ik in slaap kan vallen. Ik mis de warmte, ik mis je lieve woorden, ik mis het mn best doen voor iemand, ik mis de telefoontjes voor het slapen gaan, ik mis het naar je kijken als je slaapt, ik mis het te zeggen tegen je dat ik van je hou! Het is alsof mijn keel dichtgeknepen wordt als ik dit opschrijf.. Alsof er een blok beton op mijn borstkast ligt. Kon ik het je maar eerlijk laten weten, dat ik het verschrikkelijk vind om bij je weg te gaan, maar het mij tegelijkertijd bevrijdt.
Los gaan. Dat is het enige wat er in mijn gedachte spookt. Ik moet je vergeten, op welke manier dan ook. Ik moet het accepteren dat jij mij niet begrijpen zal. Los gaan, en jou los laten. Mezelf terug vinden, misschien niet op de juiste manier. Maar hoe dan wel? Steeds maar mezelf verdiepen in die ellende? Nee. Afleiding is wat ik nodig heb. Misschien op een positievere manier dan dat ik afgelopen dagen (weken?) heb gedaan..
Zag je dan niet, wat je dit meisje aangedaan hebt? Herinner je dan niet, dat je mij de grond in hebt geschreeuwd, mij meerdere keren achtergelaten hebt, mij teleurgesteld hebt, mij hebt laten leven als een dienstmeisje, een hond die achter je aan moet lopen?
Nee. Jij was blind. En ik? Ik ook. Ik deed alles voor je, totdat ik niet meer kon. Toen was ik in jouw ogen ineens bij je weg gegaan, egoistisch als wat.
IK MIS JE!
Je liefde, je waardering, je tevredenheid en alles wat ik voor je deed om jou gelukkig te maken!
Ik ben er aan gewend geraakt, moet iemand hebben om hemel te bieden, want ik heb zo veel liefde;
Alleen geef ik het allemaal weg, tot ik niets meer ben en niet meer van mezelf houden kan.
Los gaan. Dat is het enige wat er in mijn gedachte spookt. Ik moet je vergeten, op welke manier dan ook. Ik moet het accepteren dat jij mij niet begrijpen zal. Los gaan, en jou los laten. Mezelf terug vinden, misschien niet op de juiste manier. Maar hoe dan wel? Steeds maar mezelf verdiepen in die ellende? Nee. Afleiding is wat ik nodig heb. Misschien op een positievere manier dan dat ik afgelopen dagen (weken?) heb gedaan..
Zag je dan niet, wat je dit meisje aangedaan hebt? Herinner je dan niet, dat je mij de grond in hebt geschreeuwd, mij meerdere keren achtergelaten hebt, mij teleurgesteld hebt, mij hebt laten leven als een dienstmeisje, een hond die achter je aan moet lopen?
Nee. Jij was blind. En ik? Ik ook. Ik deed alles voor je, totdat ik niet meer kon. Toen was ik in jouw ogen ineens bij je weg gegaan, egoistisch als wat.
Hoe kan het dat iemand met zo veel liefde, mij zo behandelen kon?
IK MIS JE!
Je liefde, je waardering, je tevredenheid en alles wat ik voor je deed om jou gelukkig te maken!
Ik ben er aan gewend geraakt, moet iemand hebben om hemel te bieden, want ik heb zo veel liefde;
Alleen geef ik het allemaal weg, tot ik niets meer ben en niet meer van mezelf houden kan.
11 mei 2010 - bewerkt op 11 mei 2010
- meld ongepast verhaal
-
Wolfe Tone
dinsdag 11 mei 2010 12:22
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 08 jun 2011 Een brief aan mij ( 3 )
- O 17 dec 2010 Chaotische rotkop.
- O 10 okt 2010 Jij
- O 16 sep 2010 Lingerie setje / Iemand anders heb ik niet ( 9 )
- O 04 sep 2010 Love Update ( 3 )
- O 14 jun 2010 Losgehen! ( 1 )
- O 10 jun 2010 What he couldn't keep
- O 05 jun 2010 Wtf ( 5 )
- O 01 jun 2010 I'm not in love
- O 30 mei 2010 Je lag naast me ( 2 )
- O 20 mei 2010 D.
- O 11 mei 2010 -
- O 11 mei 2010 Ik mis je! Ik ben blind! ( 1 )
- O 06 mei 2010 Free Me
- O 05 mei 2010 Epilogue ( 1 )