Claustrofobie
Het is al jaren geleden, en ik weet het niet precies meer.
Het was op mijn lagere school, ik geloof dat ik tien was, maar ik zou evengoed acht geweest kunnen zijn, ik weet het niet. Ik herinner me dat ik door een gang aan het lopen was, en dat ik ze daar plotseling zag staan, met z'n vieren. Ze waren alle 4 groter en ouder dan ik, ik was bang van ze, dus probeerde ik in een boogje om hen heen te lopen. Dat lukte relatief goed, en ik haalde opgelucht adem toen ik ze achter me gelaten had. Ineens legde iemand een hand over mijn ogen, 2 anderen pakten me bij voeten en handen. Ik stribbelde tegen, maar het haalde niets uit, en ik werd ergens in gegooid, een kleine plaats met een muffe geur. Ik krabbelde recht, maar ik hoorde hoe ze de deur sloten. Ik probeerde hem te open, maar ze stonden er aan de andere kant tegen. Ik schreeuwde en huilde en bonkte tegen de muren, dat leek zo wel uren door te gaan, hoewel het in realiteit waarschijnlijk nog geen kwartier duurde. Toen ik uiteindelijk geen kracht meer had, zakte ik neer op de vloer. Ik gaf geen kik meer, en daar moeten ze geschrokken van zijn, want een halve minuut later ging de deur op een kier open.
De rest kan ik me niet meer herinneren. Maar ik weet dat ik nooit meer in een kleine ruimte opgesloten wil zitten.
Het was op mijn lagere school, ik geloof dat ik tien was, maar ik zou evengoed acht geweest kunnen zijn, ik weet het niet. Ik herinner me dat ik door een gang aan het lopen was, en dat ik ze daar plotseling zag staan, met z'n vieren. Ze waren alle 4 groter en ouder dan ik, ik was bang van ze, dus probeerde ik in een boogje om hen heen te lopen. Dat lukte relatief goed, en ik haalde opgelucht adem toen ik ze achter me gelaten had. Ineens legde iemand een hand over mijn ogen, 2 anderen pakten me bij voeten en handen. Ik stribbelde tegen, maar het haalde niets uit, en ik werd ergens in gegooid, een kleine plaats met een muffe geur. Ik krabbelde recht, maar ik hoorde hoe ze de deur sloten. Ik probeerde hem te open, maar ze stonden er aan de andere kant tegen. Ik schreeuwde en huilde en bonkte tegen de muren, dat leek zo wel uren door te gaan, hoewel het in realiteit waarschijnlijk nog geen kwartier duurde. Toen ik uiteindelijk geen kracht meer had, zakte ik neer op de vloer. Ik gaf geen kik meer, en daar moeten ze geschrokken van zijn, want een halve minuut later ging de deur op een kier open.
De rest kan ik me niet meer herinneren. Maar ik weet dat ik nooit meer in een kleine ruimte opgesloten wil zitten.
04 okt 2008
- meld ongepast verhaal
-
dakoda (opgeheven op 14-6-2009)
zaterdag 04 oktober 2008 13:11
ik heb altijd al een Claustrofobie gehad
ik durf ook niet met de lift ergens na toe opzich best kut, want nu moet ik soms 12 verdiepingen omhoog lopen haha -
SadGirl112
zaterdag 04 oktober 2008 13:17
Hey, rot joh!
Sterkte ermee!
Ik had het ook omdat wij eens in een lift opgesloten zaten (defect ineens), maar dit is nog veel rotter natuurlijk! -
TinkeldinG
zaterdag 04 oktober 2008 16:08
Rot dat je zoiets hebt moeten meemaken...
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 sep 2011 Sooo... ( 3 )
- O 26 aug 2011 Hoi - over stalkers en seks ( 3 )
- O 04 sep 2010 Aan de vrouw van mijn leven ( 1 )
- O 12 jul 2010 Spanje wereldkampioen.
- O 30 jun 2010 Ja.
- O 26 jun 2010 Cijferlijst ( 4 )
- O 16 jun 2010 Geschiedenis
- O 07 jun 2010 Vraagje ( 6 )
- O 04 jun 2010 School ( 2 )
- O 23 mei 2010 Te amo
- O 17 mei 2010 Game over.
- O 14 mei 2010 Eindwerk
- O 06 mei 2010 "Papa" is een zak. deel 3 ( 16 )
- O 28 apr 2010 "Papa" is een zak. deel 2
- O 26 apr 2010 "Papa" is een zak. ( 6 )