Dát kan alleen in een boerendorp

De setting is nieuwjaarsdag, het thema is kater. Samen met mijn vrienden en een stel vrienden loop ik een café binnen in Warmehuizen. Als je deze plaatst niet kent, verbaas je er dan niet over. Er valt niet veel aan te kennen. Volgens mijn vriendin, en ook daar weer een vriendin van, was dit café echt the place to be op Nieuwjaarsavond. Ze ging er al jaren heen en het was elke keer weer een superfeest. Dus, dapper als we waren, gingen we het ook maar eens poberen. Als we net binnen zijn en over de geur van zweet, slecht parfum en bier heen zijn, valt ons –mannen- iets op. Elk meisje hier, op een uitzondering die zeldzamer was dan een nuchtere RonBrandsteder op tv na, was uiterlijk 14 jaar en had veel te veel make-up op. Ik waarschuwde mijn vrienden met ‘Als je ook maar iemand aanraakt hier, ben je al strafbaar bezig. Als je iets mee naar huis neemt, zoek er dan een 2e bij. Met een beetje mazzel zijn ze samen meerderjarig’. Nog geen 5 minuten later vertelt mijn vriendin dat ze er nu al spijt van had dat ze weer gekomen was. Ik vertelde haar dat we er nu toch al waren, dus dat we het maar op een zuipen moesten zetten. Die kater zou niet uit zich zelf weggaan. Bij de bar bestelde ik telkens één biertje te veel, die ik vervolgens vlug achterover gooide. Ik heb nog verbaasd staan kijken naar een paar verschijningen die op de dansvloer stonden. Sommige wild schuddend met het kleine beetje kont dat ze hadden, andere dansend alsof ze koeien wilde laten schrikken.

Het werd pas echt lachwekkend toen ik naar de garderobe ging om mijn trui even weg te laten hangen, het was er immers veel te warm. Voor me stond een knaap, van een jaar of 16, met een laag make-up naast zich. Na even goed gekeken te hebben kwam ik erachter dat er ook nog ergens een meisje in de make-up zat, maar die had vast in geen tijden het daglicht mogen waarnemen. De jongen wilde 2 jassen laten weghangen, wat 2 euro koste. Hij betaalde met 5 euro en wilde weglopen. Het meisje achter de ‘kassa’ (lees: een tafel met een geldbakkie) riep hem terug. Verbaasd kwam de jongen haar kant op en vroeg wat er aan de hand was. ‘Je wisselgeld’ zei het meisje, terwijl ze haar hand uitstak. Alsof de jongen nog nooit een vrouwen hand had gezien bestudeerde hij het uitstekend stukje mens. ‘wat?’ vroeg hij. ‘Je wisselgeld. Je krijgt 3 euro terug’ zei het meisje, haar hand nog altijd uitstekend. ‘Hoezo?’ vroeg de jongen verbaasd. ‘Het kost maar 2 euro hoor!’ zei het meisje, inmiddels met haar hand rustend op de tafel. De jongen keek haar verbaasd aan, een teken dat hij het nog altijd niet snapte. ‘Hier! Je wisselgeld!’ zei het meisje, nogmaals. De jongen snapte er nog steeds niets van. De laag make-up naast hem bemoeide zich er inmiddels ook mee. ‘Pak nou aan!’ zei ze. ‘hoezo?’ vroeg de jongen, die het kwartje nog altijd niet had zien vallen. Het meisje achter de kassa stopte het geld en haar zak en riep ‘volgende!’. De jongen liep opgelucht weg.


Cheers,

Joint.