Beste toillettas,

Omdat mijn toillettas vier weken lang kwijt was en ik geen fuck te doen heb.

Beste Toilettas,

Toen ik jou inpakte voor mijn twee maanden durende werkvakantie in Frankrijk, had ik er op gehoopt dat we deze twee maanden samen door zouden brengen. Ik had me al helemaal voorgesteld hoe we elke avond, ochtend of middag –maar net wanneer we er zin in hadden- samen met een rolletje toiletpapier richten het sanitair gebouw zouden wandelen. De eerste week ging die dan ook geheel volgens plan. Gelukkig kon je goed met de toiletrol overweg, waardoor deze soms tussen m’n tandenborstel, tandpasta, shampoo en scheerspullen een lift van jou kreeg.

Na niets meer dan een week ging het echter mis. Ik had je mee genomen naar het toiletgebouw, waar ik heerlijk had gedouchet en jij voor mij de nodige shampoo’s mee had genomen. In een opwelling om bier te drinken ben ik je echter, zeer spijtelijk, vergeten mee terug te nemen. Ik heb jou daar, naast de wasbak en onder de spiegel, laten staan. Ik weet nog goed dat ik ergens tussen mijn 5e en 6e halve liter bier van die avond bedacht dat ik jou niet mee had genomen. Zo goed als het ging baande ik mij een weg langs alle spontaan ontsaande obstakels om een kijkje te nemen in het toiletgebouw. Tot mijn grote schrik stond je er niet meer, er was slechts een lege plek waar jij had moeten staan. Een kille gedachte ging door me heen, wat als iemand je zo maar mee had genomen en niet terug zou geven? Wat als je nu nooit meer in contact zou komen met de toiletrol? Vervolgens werd ik gevuld met een warme gedachten. Iemand was vast zo vriendelijk geweest om je mee te nemen, omdat je daar zo alleen stond. Je zou een nachtje bij iemand gaan logeren en ik zou je de volgende ochtend ophalen bij de receptie. Eigenlijk een best fijn idee.

Toen je de volgende ochtend niet bij de receptie was, maakte ik me echter nog meer zorgen. Ook de dagen daarna verscheen je niet. Dagen, weken gingen er voorbij, zonder dat jij ergens te bekennen was. Ik had je al vervangen, door een andere tas. Het was welliswaar geen toilettas, maar het deed de taak goed. Al mijn spullen –en zelfs mijn kleren- paste er moeiteloos in, maar hij was wel onhandig groot. Ik heb nog wel eens aan je gedacht, aan waar je zou kunnen staan, waar al mijn spullen waren en wie het vreselijke figuur zou zijn dat je had meegenomen. Vragen waarop ik het antwoord wel nooit zou weten. Tot vanmorgen. Toen stond je plots midden op de bar. Je had alles bij je, alle shampoo’s, luchtjes, deo, scheerspullen, alles was er. Je had zels, misschien wel als wijze van goedmakertje, een zwembril bij je, die helemaal niet van mij was, een zwembril die ik nooit heb gehad. Waar ben je al die tijd geweest? Wat heb je gedaan? En waarom, of hoe, heb je in godsnaam een zwembril? Je bent een toilettas.

Cheers,

Joint.