Debiele buren...

Je hebt zo van die mensen die gewoon écht vrij beperkt zijn. Neem nou onze buren, meneer en mevrouw G. e. Pensioneerd. Op het eerste gezicht een keurig stel. Waarschijnlijk getrouwd (of samen) sinds het begin van de eerste ijstijd, woonachtig in het huis naast ons sinds de uitvindingen van het wiel en de inrichting is waarschijnlijk meegenomen door het Duitse leger tijdens de tweede wereldoorlog. Ik begin namelijk steeds meer te denken dat die mensen naast ons wel eens landverraders hadden kunnen zijn als het nog altijd oorlog was.

Het begon allemaal al zo fijn toen we hier 6 maanden geleden kwamen wonen. Een keurige brief, opgesteld door yours truly, viel op de mat van elk huis in dit rijtje. Het bekende verhaal van 'hoi, wij zijn nieuw en hebben koffie. Wilt u een kopje?' Alle nieuwe buurtjes waren welkom om een kopje koffie te komen halen, dan konden we elkaar leren kennen. Op de brief kwam totaal geen reactie, toch een beetje jammer.

Natuurlijk zijn we studenten (of hebben er de leeftijd van, 2 van mijn huisgenoten werken full time) en daar horen de nodige avondjes stappen bij, dus een late thuiskomst zit er wel eens tussen. Helaas maakt dit huis nog wel eens meer geluid dan we willen, wanneer we met een slokje teveel op thuis komen. Zelf vind ik dat het wat overlast betreft heel erg mee valt, het mag eigenlijk geen overlast heten. Misschien dat er een keertje een deur te hard dicht gaat, maar daar blijft het bij. Maar goed, daar is dan ook het nodige over geklaagd door die mensen naast ons Op het begin eigenlijk overal om, de beste mensen waren een leeg huis naast hun gewend. Nadat aan hen was uitgelegd dat in een bewoond huis nou eenmaal geluid gemaakt wordt en dat wij hen ook wel eens hoorden, werd het al minder. Volgens mij is er sinds dien zelfs niet meer geklaagd.

TOTDAT ik vandaag een mail kreeg van de huisbaas. 'Iemand' (Goh, wie dan?) 'heeft geklaagd over de tuin. Het zou een enorme rotzooi zijn en niet onderhouden'. Tja, nogmaals, we zijn studenten, mevrouw fossiel. Wij drinken liever een biertje dan dat we, zoals u, op onze knieën zuchtend en steunend de paardenbloemen van de viooltjes scheiden, de sneeuwklokjes een complimentje geven en de dooie puntjes uit de blauwendruiven plukken. Wij staan liever een potje maf te doen in de kroeg dan hevig in gevecht te zijn met het klimop, strijd te leveren tegen de opmars van de distel en we worden liever uitgeslapen wakker dan in alle vroegte de tuin in te trekken om de schijtende kat van de buren weg te jagen. Het resultaat hiervan is inderdaad dat het er wat wilderig uitziet. Wat onkruid hier, wat rare plantjes daar. Wilde bloem hier, wilde bloem daar. Tja, het is de natuur hé? (Grote kans dat u deze opmerking zelf maakt wanneer uw man met afgrijzen naar uw naakte lichaam kijkt, wanneer u, uitgezakt als een smeltende kaars, onder een veel te hete douche vandaan komt). Nu moet ik zelf toegeven dat er ook wat dingen staan die er niet horen. Ik kijk naar buiten en benoem: Een vaatwasmachine, netjes weggezet in het hoekje van de tuin, tegen het huis en schutting aan (kunt u niet eens zien, muahah!) een tafel, een blauwe bak, wat stoelen, lege kratjes bier en de ren waar ooit een baby eend in zat. Verder nog aan BBQ en een bank. Goh, wat erg.

Wat ik nog wel het vreemdste vind is dat deze 'iemand' niet gewoon even aanbelt. Het is ongetwijfeld één van de buren geweest (Wie kijkt er anders in onze tuin?) en aan de ene kant klagen ze nooit. Mevrouw Rolator is met twee stappen bij ons aan de voordeur. Het is nou ook niet zo dat ze het zo druk heeft, ze zit vrijwel de hele dag TV te kijken. Bellen naar de gemeente, die vervolgens onze huisbaas moet bellen, die dan weer contact op moet nemen met ons. Dat is toch veel te veel gedoe? Ik neem aan dat u dat vroeger ook niet deed, mevrouw 'vroeger was alles beter'. Maar goed, wat u wilt, we zullen het grofvuil bellen voor die vaatwasser en ik zal een grasmaaier door de tuin pleuren. Daarnaast zal ik u een aangetekende brief sturen, waarin ik bevestig dat ik uw verzoek heb ontvangen. Want tja, dat aanbellen is toch een beetje achterhaald, niet?

Cheers,

Joint.