fuck it
i had zo gehoopt niet op te vallen
maar ach
dat kan ik toch niet laten
ik moet op vallen
ik doe het gewoon
op een of andere manier
valt ierdereen het op
hee een monster
en dan krijg je aandacht
en die wil ik neit
ik kan er niet mee dealen
ECHT NIET MEE DEALEN
ik kan er niet tegen
al die mooie woorden en gevoelens
ik heb geprobeerd mensen weg te jagen
en ze komen slechts harder terug
en ik
ach ik wil gewoon anoniem blijven
dat niemand me kent
dat ik niemand hoef te helpen
niemand van dienst te zijn
maar dat kan ik niet
want ik kom te vaak uit mijn grot
ik voel me net osama
alleen dan geliefder
en vind het moeilijk
want ik kan niet eens van mezelf houden
niet zo veel als dat ik soms terug krijg van anderen
ik wil gewoon weg kwijnen in een hoekie
gevonden worden door een speciaal iemand
die dan denkt
hmmmm laat ik dit maar mee nemen
dan kan ik hem verbergen
opsluiten
voor hij wakker wordt
en realiseert
dat hij
leeft
maar ach dat gebeurt niet
nee iedereen staat om een kringetje
voor mijn zijn
kijkend
"oohhh , aaaahhhhh"
net toeristen die voor het eerst een monster zien
terwijl ze zelf allemaal dat mens masker dragen
en nimmer in de spiegelhebben durven te kijken
ik wil mijn familie
mijn eiland
mijn gemeenschap
mijn wereld
maar op dit moment
heb ik slecht
wat ik nu heb
veel onzin
veel shit aan mijn hoofd
onmacht
en vrienden
en die laatste
kan ik naar mijn inziens niet eens van dienst zijn
niet zo goed als dat ik zou willen
omdat ik stomme afspraken heb
niet goed in mijn vel zit
mijn vleugels mis
en mijn wereld
niet heb
dit is niet mijn wereld
dit is neit mijn leven
dit is slechts een schande
een weggegooid leven
dat ik steeds weer oppik
omdat het weggooien zelf
nog erger is dan er mee doorgaan
maar weinig hoop
dat het leven ooit beter wordt
want ik heb al te veel
VERPEST