Dag lief maatje

Herinneren jullie je Puma nog? Het kittentje dat ik heb meegenomen vanuit Frankrijk. En die later zelf bevallen was van één kitten, Simba.

Zo niet, dan zijn hier de verhalen over haar:

https://www.mydiary.nl/lees.asp?dagid=960959

https://www.mydiary.nl/lees.asp?dagid=1001026

Puma heeft vier hele mooie jaren bij ons thuis in Nederland gehad. Ze heeft veel liefde van ons ontvangen, maar ze heeft ons ook heel veel liefde gegeven. Dagelijks kwam ze spinnend op me af rennen om vervolgens in mijn nek te gaan likken. Ze hield van aandacht. Ook heeft ze een prachtige rode poes op de wereld gezet, onze Simba. En ze kon zo goed opschieten met onze jonge hond, die twee waren gek op elkaar.

Jullie voelen het misschien al aankomen. Puma is overleden. Anderhalve week geleden is ze aangereden door een auto. Ze had de klap nog wel overleefd. De bestuurder is uit de auto gestapt, heeft een dekentje om Puma heen geslagen en haar geaaid. Ook een buurtbewoner heeft zich over Puma ontfermd. De dierenambulance heeft Puma helaas moeten laten inslapen, ze had teveel pijn.

Natuurlijk was ik kapot van het nieuws. Tegelijkertijd stelt het me gerust dat ze na die aanrijding nog zoveel liefde heeft gekregen. Weet zeker dat ze dat fijn vond en zich daardoor veilig voelde. Ook probeer ik het positief te bekijken. Hadden we haar niet in Frankrijk gevonden op straat, dan was ze waarschijnlijk niet ouder dan vier weken geworden. Nu heeft ze toch wel vier mooie jaren gehad waarin ze heel veel avonturen heeft mogen beleven.



Puma was onze vierde kat. Mijn ouders zeiden al dat ze vier eigenlijk teveel vinden. Dus na het overlijden zeiden ze dan ook dat er geen kat meer bij komt. Ik zei ze dat ik toch wel heel graag een kitten zou nemen. Puma kan niet vergeten of vervangen worden. Sterker nog, denk niet dat er ooit een kat zo belangrijk zal zijn voor mij als Puma. Maar ik vind het gewoon heel fijn om veel dieren om me heen te hebben, dan heb ik ook gelijk wat afleiding en kunnen we toch weer één extra kat een fijn huisje geven.

Zondagavond moest ik van mijn ouders naar beneden komen om wat te overleggen. Toen zeiden ze dat ze het toch wel prima vinden om een kitten te nemen. Maar dan zouden we gewoon rustig opzoek gaan. Uiteraard ging ik gelijk op internet kijken. Als eerste gekeken bij de asiels in de omgeving. Helaas was daar geen geschikte kat. Het moet een kitten zijn (zodat de kans groter is dat het goed gaat met de andere dieren), het moet een vrouwtje zijn (anders gaat ie waarschijnlijk vechten met onze kater) en ze moet ook nog met honden kunnen. We zagen helaas in de asiels geen katje die aan deze eisen voldeed, maar uiteindelijk kwam ik terecht bij een advertentie van een gezin dat een nestje van drie kittens had gekregen. Eentje was al verkocht, eentje hielden ze zelf en de derde was nog beschikbaar. Het was een mooie lapjeskat, vrouwtje van 10 weken. Ik heb gelijk die mensen gebeld en gevraagd of ik meteen langs kon komen, en dat was prima. Een uur later zaten we in de auto terug naar huis met een kitten op mijn schoot. Ze heet Nala. Hoop veel mooie jaartjes van haar te mogen gaan genieten. Het is in ieder geval een prachtig beest, ze is gek op onze hond, maar ze is wel ontzettend eigenwijs, zelfs een beetje brutaal soms. Hoe dan ook, wij zijn gek op haar.