...Dagdromen...
Dagdromen overspoelen mijn gedachte. Halen herinneringen van vroeger naar boeven.
Vervormen.
Veranderen.
Vervagen.
Ze laten me dingen zien die ik niet hardop zou kunnen herhalen. Glimpen van hoe het had kúnnen zijn, hoe het kán zijn... Hele scenario's trekken aan me voorbij terwijl vrienden en bekenden praten, reageren en doen zoals ik den, wil of hoop...
Ik ben de poppenspeler van het leven om me heen en zij zijn de poppen.
Verhalen ontwikkelen zich voor mij alleen.
Emoties wisselen elkaar af.
Ik laat me mee slepen naar een andere wereld, een wereld waarvan enkel ik de sleutels in handen heb.
Ik wordt terug getrokken naar deze wereld als men tegen me raat en drijf weer weg als iemand, of iets, me daar de kans voor geeft.
Een woord.
Een zin.
Een gevoel.
Een melodie.
Een stilte...
Ik koester me in de warmte van mijn wereld en laat me weer meedrijven op de stroom van fantasieën.
Verwachtingsvol draai ik me om. Gedesoriënteerd neem ik de ruimte in me op. Niemand...
Slechts een vervaagde fantasie...
PureHope, vrouw, 119 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende