...Zevende Hemel...
Rennend, net zo lang,
tot ik struikel, om
daarna onvermijdelijk
van de trap af te
vallen en zeven
hemels lager met een
ongelofelijke smak
op aarde neer te vallen.
Vanaf daar beneden
was het me ineens
duidelijk, hoe misleidend
de heerlijkheid boven
geweest was. Want met
onze koppen in het
zand, of verborgen
onder de dekens, hadden
we nooit deel uitgemaakt
van het leven,
maar hadden we slechts
geleefd.
Ik draaide me weg van de
heerlijkheid en werd
van de wereld.
Wetende dat ik
waarschijnlijk nooit meer
het naïeve geluk van de
zevende hemel zou kennen.
Echter echte liefde was deze
keer mijn doel,
ondanks dat ik wist
dat het gepaard zou gaan
met vele pijnen.
Ik brak.
En ik had lief.
We leefden samen.
PureHope, vrouw, 119 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende