...Vallende spiegels...
In de knoop met mezelf,
wie zal me ontknopen,
zonder kennis van alle
gedachtekronkels en
doodlopende eindes.
Alleen water vindt overal
zijn weg.
Door het masker van
steen, de buitenwereld
verbergend voor het
onrust dat al binnenin
me zit.
De sterren van deze
nacht zijn mijn spiegels
en herinneren me aan
het onbereikbare.
Konden mijn tranen
maar vallende sterren
zijn. Dan maakte ik
meer kans om mijn
wens in vervulling te
zien gaan.
PureHope, vrouw, 119 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende