De eerste keer

Het is voor mij de eerste keer. De eerste keer dat ik een in een dagboek ga schrijven.
Oké, niet helemaal waar. Vroeger had ik ook een dagboek waar ik af en toe in schreef. Maar dat kan ik nu eenmaal niet echt meetellen aangezien ik daar toen te jong voor was om te beseffen wat ik erin moest schrijven. Het stond vol met tekeningen en teksten die niet eens leesbaar zijn. Ook schreef ik er vaak meer dan een jaar niet in, om het dan onder een stapel rommel terug te vinden en er dan nog eens een keertje in te schrijven.
Dus voor mij is dit de eerste keer dat ik een ECHT dagboek ga bijhouden. En deze keer eentje die niet onder een stapel rommel kan verdwijnen, want dat kantje ben ik helaas nog niet kwijt gespeeld.
Soms denk ik, waarom nu? Waarom zou ik nu plots beginnen met een dagboek bij te houden. De drang om een dagboek is eigenlijk begonnen nadat ik ben beginnen lezen in het dagboek van Anne Frank. Ze was zo jong en toch schreef ze al zo'n mooie en veelbetekende teksten in haar dagboek. Natuurlijk gaat mijn dagboek niet zo interessant zijn want mijn leven is niet zo moeilijk als het hare.
Toch kijk ik er naar uit om af en toe hier wat neer te schrijven. De domste dingen misschien wel eerst, maar voor mij zullen ze van belang zijn. En dat is waar het in een dagboek toch om gaat. Misschien moet ik me eerst een beetje voorstellen.

Ik ben een jonge dame van 23 jaar en woon in België samen met het lief, 2 schatten van katten en enkele visjes. We wonen allemaal samen op een 2de verdieping. Lekker gezellig. Maar ik moet zeggen dat ik het huishouden toch onderschat had in het begin. Nu na bijna 2 jaar samen wonen... onderschat ik het nog steeds. Ik wou dat het soms toch wel wat vlotter ging. Maar 9 uur werken en nadien nog koken en wassen en plassen is gewoon vermoeiend. Achja, zo heeft iedereen wel te klagen.
Voor de ben ik iemand die graag vanalles tegelijk doe. Maar er zijn 2 dingen die toch een blijvende constante zijn in mijn leven. Dat is koor en paarden. Ik zing al denk ik 5 jaar in een pop koor en ben al sinds mijn 17de bezig met paarden. Die dingen verdwijnen gewoon niet. Tussendoor hou ik me met vanalles bezig waar ik op dat moment zin in heb. Zo speel ik piano, leer mezelf gitaar, leer breien, teken, kook wat (de momenten dat ik daar echt zin in heb), lees boeken, ... Zolang ik maar iets om handen heb.
Naargelang ik in dit dagboek schrijf zal je de rest van mijn leven wel ontdekken qua familie en vrienden. Dus die ga ik niet allemaal voorstellen. Ik ga trouwens nooit namen gebruiken. Kwestie van de privacy een beetje te behouden.

Liefs Karamia