Een goed afscheid

Ongeveer een jaar geleden redde ik een kat van mishandeling. In het begin was ze hier heel erg schuw. Pas na ongeveer 3 maanden voelde ze zich redelijk op haar gemak en na een half jaar was ze echt helemaal zichzelf. Van zodra ik ze gered had was het de bedoeling dat ik op zoek ging naar nieuwe baasjes voor haar. Baasjes die haar zouden begrijpen en altijd voor haar zouden zorgen. Spijtig genoeg wilde niemand een kat van 6 jaar of hadden ze al een andere kat. 1 van mijn eisen was namelijk dat ze alleen geplaatst werd aangezien ze erg graag de aandacht opeist en met mijn eigen kat niet echt overeen kwam.
Je zal wel begrijpen dat je na zo'n jaar aan dat diertje gehecht raakt. Vorige vrijdag kreeg ik een sms van een vriend van vroeger op school. Hij vroeg of ik nog steeds die kat had en of hij die samen met zijn vriendin haar eventueel mochten adopteren. Natuurlijk was ik blij dat er eindelijk iemand de lieve poes wilde maar tegelijk was het toch zwaar om ze zomaar weg te geven.
Na haar zelf af te gaan geven en haar reactie te zien voelde ik me toch wel al een pak beter. Ze is daar meteen op verkenning gegaan en nadien begon ze al lekker kopjes te geven aan iedereen. Het deed me deugd dat kat en baasjes gelukkig waren. En de nieuwe baasjes hebben beloofd om af en toe te laten weten hoe het met haar gaat.
Nu is het hier thuis wel een gemis af en toe. Geen kat meer die 's nacht tussen ons kruipt om gezellig mee te slapen of alles wat eetbaar is probeert te stelen. Maar het gevoel dat ik een kat gered heb en mensen gelukkig heb gemaakt overheerst toch wel. Dus nu ben ik klaar om een volgende kat te redden. Nu moet het lief het natuurlijk ook nog willen.

Groetjes karamia
19 mrt 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van karamia
karamia, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende