De eerste week - is dat de moeilijkste?

De zelfgebakken appeltaart laten staan en de vlaai overgeslagen tijdens werktijd. Het rook fantastisch maar op zich sla ik vaker gebak over tijdens werk. Om half 11 's ochtends wil mijn lichaam vaak iets anders dan taart. Zeker als ik flink actief ben, wat past bij mijn werk. Thuis de chocola laten liggen waar het ligt, maar ook de walnoten, de druiven en het 'gewone' brood raak ik niet meer aan om in mijn eigen mond te stoppen. Met mijn vriend heb ik een hele duidelijke afspraak dat hij vooral moet pakken en moet eten waar hij zin in heeft. Hij mag niet voor mij anders gaan doen, dit is voor mij, mijn keuze. Hij heeft zijn koekjes en zijn chips gepakt. De laatste toen ik om half 8 in bed ging liggen omdat ik klaar was met alles. Boos op de wereld omdat ik me zo verrot voelde. Knallende koppijn (afkicken, veel nadenken, extra tijd kwijt aan eten maken etc).

Hoe het ging? Ik vind de eerste week echt heel moeilijk. Zeker met anderen om me heen op eetmomenten. De mensen waarvan ik het fijn vind dat ze het weten (omdat ze mogelijk achterdochtig worden terwijl dat niet nodig is), zijn op de hoogte en vinden het knap wat ik doe. Respect en acceptatie om wat ik doe. En dat is fijn.
Het niet eventjes wat kunnen pakken is het moeilijkste. Overal moet ik bij nadenken.

Daarnaast ben ik heel bewust mijn eiwitten aan het eten. Ik haal wat ik moet halen. Mede doordat dat over het algemeen de producten/het voedsel is wat ik mag eten.

Wat merk ik aan verschil? Ik ben extreem moe en ik heb enorme stinkscheten. Ook iets positiefs? Nog niet direct gemerkt nee. Mijn buik is platter. Maar tja er komt minder troep in. Het getalletje is niet lager. Mag ik me ook niet op focussen. Oke misschien een beetje lager maar deze zie ik vaker. Nu doorzetten en volhouden.

Gister proberen te contacten met de mevrouw die mij begeleidt maar ze was niet bereikbaar. Morgen opnieuw proberen. Ik heb nog wel wat vragen...

Verstand op nul en gaan...!
Die is zeker heel ironisch ja want wat moet ik nadenken. van de week stond ik met een mandarijn in mijn handen, fruit is mijn liefde. Vlak voor ik begon met pellen dacht ik... shit...! Nee terugleggen. Mam kwam met een bak gewassen druiven aan. Om mij te helpen, omdat het zo moeilijk is. Helaas... ook die kon ik teruggeven. Gelukkig mocht ik de aardbeien wél aannemen Erg prettig.

Nu eens na gaan denken over de komende week. Wat moet ik nu gaan bakken en wat zullen we vanavond eten. Mijn vriend heeft zin in broodjes shoarma, maar heeft het al weer uit zijn hoofd gezet omdat ik geen varkensvlees mag eten. Echt irritant. Ik wil dat hij kan eten waar hij zin in heeft. Ik denk dat ik voor mezelf iets ga bedenken en dat hij dat dan inderdaad kan eten. En zo kabbelen we door..