De lustmoordenaar

Ik heb altijd gehouden van vrouwen. Zij zijn zo heerlijk eenvoudig. Ik heb altijd gehouden van het spel der verleiding; niet om de liefde, zulk een overschat woord, of zelfs om de seks, een prettige bijkomstigheid, maar ik kan bijzonder goed zonder. Nee, ik heb altijd gehouden van de verleiding om de macht. De macht een ander te doen voelen wat jij haar wilt laten voelen, de macht een ander te doen smachten en verlangen en zichzelf kapot te zien maken. De macht een trotse blik te doen veranderen in een angstige, onzekere lach. De macht om te bezitten.

Zoals ik eerder zei is seks voor mij niet belangrijk. Althans, niet voor het genot. Genot is zo tijdelijk en zo onnodig belangrijk gemaakt. Maar het bezitten van een vrouw en haar volledig bedwingen en te laten hangen aan elk woord van mij als aan een dun draadje, zo onzeker. Dat is de macht die ik zoek.

Dit te bereiken vergt geen grootse plannen, verleiden is geen hogere kunst, maar een eenvoudig te leren spelletje blufpoker en toneelspel. Ook is het niet nodig bijzonder aantrekkelijk te zijn. Kijk naar mij; ik ben gemiddeld van postuur, gemiddeld van lengte en gewicht, heb geen bijster charmante lach of doordringende, exotische ogen en ook in bed ben ik ten hoogste een middelmatige minaar. Maar ik hoef ook niet meer dan dat te zijn aangezien noch liefde, noch seksueel genot, noch zelfs het strelen van mijn ego mijn doelen zijn.

Geef ik ooit werkelijk om een vrouw, zoals ik heb zo vaak vertel en verteld heb? Ik betwijfel of mijn geest in staat is tot liefde. Liefde vergt geven, en ik kan enkel geven als ik weet dat ik kan nemen. Alles heeft een doel.

Ze moest om 7 uur weg zei ze, maar ik wist al dat dat zou veranderen met de avondzon: ze was niet zo zeker als ze wilde lijken. We wisselden enkele woorden tot de lucht te koud werd om buiten te blijven en ook mijn armen haar niet voldoende meer verwarmden. Ik kuste haar niet, net niet, liet haar met bevende lippen even staan om haar dan in mijn armen te nemen. De teleurstelling maakte dat zij nog meer trachte mijn aandacht te winnen.

Hoe zou zij zijn in bed, en hoe zou zij kijken de volgende dag? Vol zelfhaat en spijt wellicht van haar overhaaste beslissing. Schuld tegenover haar trouwe, maar kansloze vriend, met wie ze naar eigen zeggen nu 6 maanden gelukkig was. Het donker verschool mijn lach toen ik haar opnieuw in mijn armen nam en kuste.

Bij elke aanraking tussen twee mensen komen stoffen vrij die de band tussen beiden versterken. Elke aanraking is een kleine prik die haar steeds een klein beetje meer verslaafd maakt aan mij. Tot de verslaving teveel wordt en ze zichzelf kapot maakt voor mijn liefde. Tot ze zich offert aan mijn glorie, als aan een heidense godheid die telkens opnieuw onschuldig mensenvlees verlangt.

Ik heb altijd gehouden van vrouwen, van hun geur en smaak. En ik houd van de vernietiging van al dat mooi is. In mijn naam.
26 apr 2010 - bewerkt op 20 mei 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Wolfe Tone
Wolfe Tone, man, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende