De scheiding

Hij noemt altijd iedereen een junk, een zware verslaafde.. 'typisch junkgedrag' zegt hij dan van anderen.
Maar er kwam een moment dat ik zag dat hij zelf dat gedrag vertoonde. Ik kon de walging niet meer onderdrukken.. liegen over waar je bent, liegen over het gebruik zelf, liegen over dat je zelfs in het ziekenhuis bent.

Dagen in dezelfde kleding werken, zuipen en slapen zonder te douchen. Soms zelfs in de broek gescheten. En dan nog moest ik vragen of hij aub wilde gaan douchen..

Het was nooit zijn fout, het lag of ligt altijd aan een ander. Zelfs onder invloed naast mijn zoon gaan liggen, was volgens hem prima.. 'er is toch niks gebeurd? Wat zeur je nou?'..

De koek was op.. op een middag kreeg ik opnieuw een bedreiging, ik kon maar beter niet naar huis komen. Maar ik ging toch. Midden in de nacht kwam hij onder invloed thuis. De ochtend erna heb ik snel wat spullen gepakt terwijl hij zijn roes uit sliep, kinderen mee en in de avond een bericht gestuurd dat ik nooit meer terug kwam.

Ik heb direct een advocaat ingeschakeld om de scheiding in te dienen. De tijd van praten was over.

De berichtenstroom kwam op gang, dat hij de politie op me af zou sturen. Dat hij me kapot zou maken.. hoe erg het wel niet was wat ik deed.
Maar inzien dat dit beter was of wat de beweegreden was waarom ik ging, dat kwam niet bij hem op.
Niet eens de vraag, hoe het met ze gaat.. en dat, vond ik wel het allerergste..