Mijn verhaal..

Onbereikbaar, stoer, fout, badboy, knap, tattoo's.. Dat was hij.. onzeker, alles moest correct, op zoek naar aandacht, mijn leven op orde.. Dat was ik..

Maar we vielen voor elkaar.. althans, we konden elkaar gebruiken denk ik nu. Hij omdat hij in mij zag dat ik competenties had waar hij naar zocht en die hij nodig had. En ik, omdat hij mij overlaadde met alles wat ik maar wilde horen omdat hij mij voor zijn karretje wilde spannen..

Ik besloot toch dat er geen toekomst was. Jarenlang heb ik de boot af gehouden maar toch zwichtte ik er voor en we gingen direct samenwonen. Eerst dacht ik nog dat het wel goed zou komen, ik kon hem wel redden en zorgen dat hij het leven leuker zou vinden met mij dan het leven met drank en drugs.
We hadden best een paar leuke maanden, maar met ook heel veel diepe dalen. Dalen waarin hij mij compleet negeerde, denigrerend was, vernederde.. Echter in het bijzijn van andere mensen was ik de koningin. En daar.. op die momenten, daar teer je op.

Bij een aantal mensen gingen op den duur de ogen wel open. Zeiden tegen mij, waarom ga je toch steeds terug. Maar je moet zelf de bodem bereiken voor je dat kan doen..

Uiteindelijk kregen we 2 kinderen, en na vreselijk veel incidenten, een hulptraject en workshops voor mij, ben ik op eigen kracht gekomen. De kracht om dit leven gedag te zeggen en te kiezen voor mijn geluk, maar vooral het geluk van mijn 2 kleine oogappeltjes.

En toen, toen begon de ellende pas echt..