De schreeuw
Ik zou de stilte
met sardonisch genoegen
in kleine stukjes
willen scheuren
met een zwarte, naakte schreeuw
koud en pasgeboren
maar reeds stervend
tegen de berghellingen
van deze ijzige vlakte,
maar net als toen ik klein was
- in mijn dromen
lukt het mij niet
te spreken
in meer dan betekenisloze woorden
zo mijlenver verwijderd
van wat ik in gedachten
- nat, koud en hol als de dood
uitkrijs.
28 jul 2011
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
donderdag 28 juli 2011 20:41
Een hattrick, zie ik nu. En wat voor één!
-
CharMing*
vrijdag 29 juli 2011 16:26
Wauw, prachtig geschreven.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2022 Hoofdstuk 1 ( 1 )
- O 11 jul 2022 Ik mis niet jou ( 4 )
- O 15 apr 2022 Stap op
- O 30 mrt 2022 Het wordt weer een omfloerste zomer ( 1 )
- O 02 feb 2022 Weet je wat het is?
- O 02 feb 2022 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen ( 2 )
- O 02 feb 2022 Grijze luchten ( 1 )
- O 26 jun 2019 Stervende rozen ( 5 )
- O 26 jun 2019 Zomerdromen ( 1 )
- O 07 okt 2017 Morgen beter
- O 17 mrt 2017 Zoals het is ( 3 )
- O 24 feb 2017 Eden
- O 24 feb 2017 Gehuil
- O 24 feb 2017 Brief
- O 21 feb 2017 Sneeuwland