Het wordt weer een omfloerste zomer
Het wordt weer een omfloerste zomer
als langzaam de lach
weer terugkeert op de gezichten
de bloemen, de vogels en de jurken
weer zoemen, fluiten en stralen in bloemenweelde
en de schaduwen smelten
in de lentezon
blijf ik
achter
zoals zo vaak
in de stoffige vergetelheid
van een zonovergoten verleden
dat het heden
doet vervagen
als kind zat ik vaak
tegen het raam geplakt
van de auto of bus
kijkend naar een wereld buiten
die leefde en bewoog in
een andere tijdszone
zonder geluid
en buiten bereik
mysterieus, ondoorgrondelijk
en mijlenver weg
zo gleed mijn jeugd voorbij
ondoorgrondelijk
en altijd net
buiten bereik
een omfloerste zomer wordt het
met alle lachende mensen
net buiten bereik
een wereld die in stilte
voorbij beweegt
en ik die alles verberg achter een keur aan vergiften
van buiten gebruind
van binnen bevroren.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende