De stappen die ik moet nemen
Ze zijn zo verschrikkelijk groot en misschien wel niet te doen.
Al weet ik dat ik die lef en moed eens moet gaan hebben want ik wil ook mamma worden en een gelukkig gezinnetje stichten waarin ik mijn ogen dondersgoed open zal houden om niet te laten gebeuren wat er bij mij gebeurd is.nee ik mag mijn ouders niets kwalijk nemen
Een nieuw vriendje, iets wat eng is en ontzettend moeilijk voor mij.
Sowieso het woord vriendje wekt al nare gedachten op terwijl het juist zó leuk moet zijn.
Als ik anderen mag geloven.
Beetje flirten met elkaar, dichterbij elkaar komen en dan begint het zoeken.
Wordt dat een geautomatiseerd en fijn iets dan kan je daar op voort bouwen waarna je het lichaam van de ander ontdekt.
Leuk, ontzettend leuk.
Zo leuk zelfs dat mijn lichaam al precies weet wat er kan gaan gebeuren
en daar als de dood voor is.
Ik deins terug, en hard ook.
Met de lichtste aanrakingen al.
Een enkele kan ik aan van binnenuit, maar wanneer een arm of been per ongeluk meerdere keren elkaar raken schiet de stress er in, ga ik verzitten en gooi ik mezelf weer boven aan de ladder om op nieuw te beginnen. Hoe beginnen?
Wat moet ik doen om dit wel te kunnen?
Als ik dit wil kunnen.
Iets waar meiden van mijn leeftijd zo mee bezig zijn, wil ik helemaal niet.
Zoenen, tongen, strelen, bevredigen, vrijen.
Een piemel, zijn piemel of die van een willekeurig ander persoon... ik weet niet mijn gevoel daarbij te omschrijven.
Ergens ben ik benieuwd naar hoe het is als het met liefde gebeurt en niet door verplichtingen, maar dan moet ik die liefde wel toe kunnen laten.
Waarom zit ik verdomme zo in een cirkel te denken met eigenlijk maar één conclusie;
ik ben zo bang.
Voor hoe en wat dan ook.
Ik kan niet rooskleurig naar een jongen kijken zonder daar een antipathie voor te krijgen...
En dat... die gedachte en die gevoelens zijn zo moordend.
Ik wil óók geluk voelen en liefde ervaren zoals die voor een ieder bedoeld is.
Al weet ik dat ik die lef en moed eens moet gaan hebben want ik wil ook mamma worden en een gelukkig gezinnetje stichten waarin ik mijn ogen dondersgoed open zal houden om niet te laten gebeuren wat er bij mij gebeurd is.
Een nieuw vriendje, iets wat eng is en ontzettend moeilijk voor mij.
Sowieso het woord vriendje wekt al nare gedachten op terwijl het juist zó leuk moet zijn.
Als ik anderen mag geloven.
Beetje flirten met elkaar, dichterbij elkaar komen en dan begint het zoeken.
Wordt dat een geautomatiseerd en fijn iets dan kan je daar op voort bouwen waarna je het lichaam van de ander ontdekt.
Leuk, ontzettend leuk.
Zo leuk zelfs dat mijn lichaam al precies weet wat er kan gaan gebeuren
en daar als de dood voor is.
Ik deins terug, en hard ook.
Met de lichtste aanrakingen al.
Een enkele kan ik aan van binnenuit, maar wanneer een arm of been per ongeluk meerdere keren elkaar raken schiet de stress er in, ga ik verzitten en gooi ik mezelf weer boven aan de ladder om op nieuw te beginnen. Hoe beginnen?
Wat moet ik doen om dit wel te kunnen?
Als ik dit wil kunnen.
Iets waar meiden van mijn leeftijd zo mee bezig zijn, wil ik helemaal niet.
Zoenen, tongen, strelen, bevredigen, vrijen.
Een piemel, zijn piemel of die van een willekeurig ander persoon... ik weet niet mijn gevoel daarbij te omschrijven.
Ergens ben ik benieuwd naar hoe het is als het met liefde gebeurt en niet door verplichtingen, maar dan moet ik die liefde wel toe kunnen laten.
Waarom zit ik verdomme zo in een cirkel te denken met eigenlijk maar één conclusie;
ik ben zo bang.
Voor hoe en wat dan ook.
Ik kan niet rooskleurig naar een jongen kijken zonder daar een antipathie voor te krijgen...
En dat... die gedachte en die gevoelens zijn zo moordend.
Ik wil óók geluk voelen en liefde ervaren zoals die voor een ieder bedoeld is.
07 okt 2009
- meld ongepast verhaal
-
Jaim
woensdag 07 oktober 2009 19:01
Dit lijkt me ontzettend moeilijk. Neem je tijd, om hem te vertrouwen, doe niets waar je nog niet aan toe bent, ook al duurt het nog zolang.
-
kruidje
woensdag 07 oktober 2009 20:42
Helemaal eens met Jaim..
Er MOET helemaal niets.. -
VleerWolf
donderdag 08 oktober 2009 03:17
Als je vriendje echt van je houd dan heeft hij dat voor je over!
En als hij dat voor je over heeft zorg dat je hem niet kwijtraakt!
Ik had alles voor mijn vriendin over...
Helaas te veel, en nu betaal ik de tol.
Ik wil niet dat dat ook bij anderen gebeurd!
Dus zorg dat hij zich aanpast aan jou!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 jul 2017 Het leven dat ik leef. ( 8 )
- O 11 jun 2015 Uitgegroeid tot een bloeiende bloem ( 3 )
- O 11 jun 2015 Auw.. een nare droom 18+ ( 5 )
- O 18 jun 2014 Verdomme, donder op! ( 6 )
- O 18 apr 2014 Mijn boek ( 2 )
- O 18 apr 2014 Doorbraak en inzicht ( 2 )
- O 16 okt 2013 Idioot ( 5 )
- O 14 aug 2013 Wat ben ik het goed aan het doen ( 3 )
- O 11 jul 2013 EMDR (laatste situatie) sessie.. 8 ( 4 )
- O 15 jun 2013 Storen tijdens focus ( 2 )
- O 05 jun 2013 Heftig boos ( 1 )
- O 29 mei 2013 Boos, verdrietig, groot en klein tegelijk ( 4 )
- O 28 mei 2013 Chaos in mijn hoofd. ( 2 )
- O 12 mei 2013 Ik vind het nog erg ook... ( 5 )
- O 12 mei 2013 Hij zit me dwars ( 3 )