De uitslag op dat moment, bij diagnose

De uitslag was, dat in mijn rechterborst, een hormonaal gevoelige tumor zat, van 1.8 cm doorsnee.
Schijnt de meest voorkomende kanker te zijn.
Dat stelt gerust, want ze weten al zoveel van borstkanker tegenwoordig. Dit was Vrijdag 16 Juli 2021.

Ze zeiden dat ik was te genezen. Omdat ze met de echo, niks in de lymfeklier zagen. Het weg te opereren was, en dan met bestralingen, (schijnt standaard procedure te zijn)te zorgen dat het weg blijft, ze zeiden toen 15 bestralingen, ze hebben het nu over 20, en als aanvulling daarop, hormoontherapie, dat is 5 jaar lang een pil per dag. Of 3 injecties per jaar.

Ik moest Maandag 19 Juli door de MRI en zou dan Woensdag 21 Juli het behandelingsplan horen.

We reden de parkeergarage uit, van het ziekenhuis, redelijk stil, we zijn niet in huilen uitgebarsten, ondanks de nare diagnose, was het vooruitzicht goed.
Wat ik wel een rare gewaarwording vond, was dat ik het woord kanker, nu legitiem mocht gebruiken, ik had de diagnose immers, gek genoeg voelde dat bevrijdend.

De eerste dag, beleefde ik in een roes
De 2e dag, nam ik me voor hoe hierin te staan
Volwassen en zonder drama. Ik was potdorie a lucky basterd. Er was voor mij nog hoop.
En de derde dag, had ik het geaccepteerd wat is. Er is toch geen ontkomen aan. Ik hield me vast aan de quote van Eckhart Tolle;
Whatever the present moment contains, accept it as if you had chosen it. En dat helpt!
En verzet, leidt tot nog meer lijden, ook van hem. En dat helpt ook. Ik kon hierdoor, tussen de ziekenhuis afspraken door, de rust bewaren, misschien, dat het zo makkelijk lukte, omdat ik om de dag in het ziekenhuis moest zijn, en als je mazzel had viel het weekend er tussen. Had je iets meer vrij. Ik kan je vertellen, je wordt dat ziekenhuis helemaal zat. Omdat je wordt geleefd, maar je wil toch liever leven en zeker geen uitzaaiingen.

Mijn partner en zoon, waren 13 en 14 Juli jarig
en in dit weekend zouden we de verjaardagen vieren. Dat hebben we ook gedaan.