Vrienden zijn goud

Die week vrij voor me operatie, vanaf Maandag 2 aug. moest ik weer, maar nu vrij..ik kan je niet uitleggen hoe blij en opgelucht dit voelde. Je houdt maar vol, alles is spannend, omdat veel dingen voor de eerste keer zijn, het is een spoedcursus kanker hebben, ik geef eerlijk toe, ik ben me pas in kanker gaan verdiepen, toen ik de diagnose kreeg. Logisch, ik wist alleen wat ik in me omgeving heb gehoord hierover, meer deed ik er niet mee. De angst, die je probeert te beteugelen, die je toch ook hebt, van gaat dit echt goed aflopen kanker is toch grillig, ben ik er over 10 jaar nog, ik zou ervoor tekenen, maar niet laat merken. Want dan raakt je omgeving ook in paniek, lijkt me.
En al die dingen waar je rekening mee moet houden, vreten energie. Ik ben mentaal best sterk, maar de angst gaat bij mij ook weleens aan de haal. En wat me ook opvalt, hoeveel ik van me afschrijf, zo vol zit je dus, ik heb me vergist in de emotionele kant hiervan. En al deze gewaarwordingen, komen als je even rust hebt, het verwerken begint en is niet 1,2,3 klaar. Ik ben dus blij dat ik ben gaan schrijven, het helpt echt.

En weet je wat ook helpt, gouden vrienden, mensen die je zo een hart onder de riem steken, de lieve kaarten, die hun hart zo puur uitstorten alsof dit hun laatste kans is, me dit te zeggen. Door kanker komt echtheid, en diepte, zo aan bod. Waarom praten we niet altijd zo tegen elkaar, vertel mensen hoe waardevol ze zijn. Daar wordt iedereen beter van. Lagere school klasgenoten die meeleven.
Mijn beste vriendin die langs komt, om tijd met je door te brengen en erbij zeggen, als het teveel wordt, stuur me maar weg, ( dat kan ik).
Mijn bonus dochter, die al 3x bij me is geweest , zonder haar vriend, ze woont 1,5 uur van me vandaan, en heerlijk 1 op 1 tijd aan me geeft.
Het zijn stuk voor stuk kadootjes. Al die lieve dingen, maken dat je je geliefd voelt. Lieve vrienden van mijn lief z'n kant, zo betrokken en lief zijn, je beseft gewoon niet, dat door de verbintenis via mijn partner, je natuurlijk met hun ook een diepe band hebt. Hartverwarmend was het, dat ze, dit keer de jaarlijkse BBQ, bij hun wilde gaan doen, om ons te ontlasten en erbij vroegen of ik er wel voor in was, ik was dolblij en zei meteen ja! Ik zei ik heb het mijn lief nog niet gevraagd, maar die is zeker voor.
Je snakt zo naar het gewone leven, zonder kanker, dat dit zo gewenst was! Normaal is de jaarlijkse bbq, bij ons op ons vakantiehuis tussen de bossen. En nu namen zij het over, zo lief en zo fijn, en dat is de reden dat ik mijn verjaardag weer ga vieren, vrienden en familie zijn zo belangrijk, en nu ga ik dus dat weer vieren, zodat we 1x extra elkaar weer gaan zien in het jaar. Ik zou elke maand wel een bijeenkomst willen. Je wilt ze laten weten dat je van ze houdt en een knuffel geven. Tijd doorbrengen met elkaar, belangrijke tijd.

Dankbaar, voor mijn lieve man, al onze vrienden en familie en bonus familie.
En voor de lieve hartjes die je hier krijgt
die meeleven. Dank daarvoor. ❤️❤️❤️