Doll
Voor mijn studie moest ik een kort verhaal van rond de 350 woorden schrijven. Als genre heb ik fantasy gekozen (dat maakt het misschien iets duidelijker... ) En ik zou graag willen weten of mensen het snappen... of voor geen meter... Opbouwende kritiek dus graag... dat zou me heel veel helpen, thanks and enjoy :]
Doll
Vuur herrinerde me altijd aan de Oogstdag. Mijn knieen die tegen de grond sloegen toen ik Doll zag. Naakt, bloedend; meer dood dan levend...
Mijn dood was zinloos geweest, of zit ik er dichterbij als ik mijn leven zinloos noem? Ik ben immers al langer Dood dan Levend, al denk ik zelf op beide titels geen recht te hebben.
Levend zonder te ademen en Dood met een kloppend hart, is dat wat men de eeuwigheid noemt? Doll zou het geweten hebben, niet dat ze me het antwoord vertellen zou, maar ik had de wijsheid altijd in haar jonge ogen kunnen lezen. Witblauwe ogen waren het.
Hoe ik precies dood ben gegaan weet ik niet en mag ik ook niet weten, wil ik als een God van de Dood overleven. Ik weet slechts hoe het is om te leven en dood te zijn, heb geen benul hoe het is om te sterven. ‘Neem mij,’ had ik gefluisterd, naar de mannen die Doll verkracht hadden. Mijn voorheen altijd onderdrukte angst was ineens duidelijk hoorbaar geweest. ‘Neem mij, spaar haar.’
De ruwheid van hun handen, noch de pijn van hun daden heb ik ooit gevoeld; een voordeel van vroeger denk ik. Mijn ogen heb ik zo goed mogelijk dicht gehouden, slechts denkend aan Doll en hoe we haar daar midden op de weg achtergelaten hadden. Ik bad dat als er een God was, deze Doll zou redden en een betere toekomst zou schenken dan ik had.
Woede volgde pas in de dood. Daar stond ze, in het felle, witte licht, haar handen naar mij uitgestoken ter begroeting. ‘Bedankt,’ had haar warme stem geklonken. Als een plotselinge windvlaag was mijn woede opgelaaid. Waarom had ik me opgeofferd als zij ook dood was gegaan. Dat maakte mijn dood zinloos! Het was oneerlijk! Oneerlijk. Oneerlijk...
Men zegt dat de zielen die geen rust kunnen vinden door de Goden van de Dood geoogst worden. Dwalende, rusteloze zielen. Mij maakt het niet uit. Als Zielen Oogster heb ik mijn wraak gehad. Oh ja, de dood van die verkrachters was bevredigend pijnlijk. Dat was voor jou Doll...
PureHope, vrouw, 119 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende