Drukte.

Een hele goede avond allemaal.
Vanavond te gast in the "what's on your mind"-show; Alles!

Dus vertel?

Zorgen, allemaal zorgen.
Maar ook leuke dingen.
Fantasieën, hersenspinsels.
Over school, mijn sociale leven en werk.
Over vervolgopleidingen, mijn ouders en liefdesleven.
Enzovoorts, enzovoorts.

Ik ben na de kerstvakantie naar een nieuwe (privé ) school gegaan. Op mijn oude school haalde ik alleen maar vieren, terwijl ik gezien mijn gemeende intelligentieniveau toch gewoon vwo zou moeten kunnen.
Nou moet ik eerlijk zeggen, ik was het vertrouwen in mezelf ook volledig kwijt. Ik ben zelfs een tijdje depressief geweest en soms ben ik bang dat ik de depressiviteit weer op voel komen, in de donkerste stukjes van mijn geest.
Anyways, die nieuwe school dus.
Eigenlijk, gaat het er verrassend goed.
Stiekem vind ik dat best komisch, want de leraren op mijn oude school waren nogal kwaad op me dat ik weg ging, volgens hen kon ik "daar ook geen wonderen verwachten."
Blijkbaar wel.

Het doet me goed dat ik nu weer voldoendes haal.
Mijn zelfvertrouwen is nog lang niet waar het zou moeten zijn, maar toch.
Ik begin weer de hoop te krijgen die ik als klein meisje al had: misschien kan ik wel naar Harvard....
Was het maar zo'n feest.

Het enige nadeel van deze school is wel dat ik me leeg voel. Een gigantische, zwarte, allesverterende leegte vult mij 's avonds laat in bed, wanneer ik alleen ben met mijn gedachten.
Ik mis mijn vrienden zo.
Al vijf jaar lang zat ik iedere dag met mijn vriendin naast me in de klas, en nu niet meer.
Al vijf jaar lang besprak ik iedere dag de nieuwste roddels met mijn vriendin, en nu niet meer.
Ik heb haar de afgelopen vier maanden ook maar een enkele keer gezien, helaas.

Maar hier heb ik gelukkig ook nieuwe vrienden gemaakt, niks wat het vorige kan vervangen echter.

Vandaag had ik nog even een echt "wauw" momentje; ik zat in de klas, bij economie, en de mensen zaten een beetje gek te doen. Ik zit op het moment helemaal onder de pijnstillers, want ik heb een spier afgescheurd, dus ik zat wat voor me uit te staren, richting mijn lerares, over haar te dagdromen.
En ze keek op van haar werk, maakt oogcontact met de mensen in de klas, met een redelijk geïrriteerde uitdrukking op haar gezicht, waarna ze mij aankijkt en lacht.

Telkens als ik haar zie vraag ik me af hoe mensen zo goed kunnen zijn. Af en toe lijkt het alsof bepaalde mensen gewoon al het goeds wat bestaat in zich hebben. Aardig, geduldig, slim, oprecht. Wauw. Fantastisch die mensen.

"Some people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are."