een echt Natan momentje

een tijdje terug ging het niet zo goed tussen mijn schoonouders.
oma had even een time out nodig.
tja wat doe je dan? je kunt je schoonmoeder niet zomaar op straat laten staan
maar bij ons in huis met twee aspergertjes met toch al een warrigge tijd zo in de vakantie, of dat nu zo`n goed idee was?
maar ja zoals ik al zei we konden haar niet buiten laten staan.

natuurlijk zul je het altijd zien liggen de kinderen net goed en wel te slapen.
iets wat altijd op de zelfde tijd is bij ons in verband met het autisme bij mijn zoontje en mij.
ja hoor, gaat de telefoon, is het oma, met de vraag of ze niet voorlopig bij ons terecht kan!?


ik toch maar ja gezegt wel eens waar met enig tegen stribbelen maar toch!
nou daar ga je dan, kinderen wakker maken, bedden verplaatsen, het hele verhaal uitleggen. ondertussen het speelgoed van patty`s kamer verhuizen naar die van natan zodat ze kunnen spelen daar en zodat oma ruimte heeft voor haar spullen.
mmmm morgen toch maar eens alles uitzoeken, pfff kan er ook nog wel bij..

uit eindelijk als oma er is heb ik een doodvermoeide huilende dochter die het allemaal niet meer snapt en een stuiterende zoon die apsoluut niet tot slapen over te halen is. na aandringen van mij en mijn partner krijgen we het uit eindelijk voor elkaar om hem te laten lezen met zijn zaklampje in bed en om stil te zijn.


de volgende dag als mijn partner, ik en de kids in het winkel centrum lopen, spreek mijn zoontje iedereen aan die maar naar hem luisteren wil. het hele Oma verhaal moet er uit. pas na op zijn minst 15 mensen alles verteld te hebben en bij de 15de persoon ook echt zijn verhaal afgemaakt te hebben en nog reactie gekregen te hebben ook lijkt natan voldaan en is de behoefte om er over te praten weg. eindelijk kunnen we verder winkelen!!

als even later een persoon op natan afstapt zie je hem frondsen alsof hij denkt "wat moet die persoon van mij".
vervolgens zie ik hoe die persoon een knuffel te voorschijn tovert met de woorden "een knuffel" waarop mijn zoontje heel droogjes reageerd " die is niet van mij hoor" nog steeds met die zelfde " wat moet je" blik op zijn gezicht.
" ik vond het zo zielig van je oma dat ik een knuffeltje heb gekocht" ijskoud reageerd mijn zoontje door de knuffel aan te nemen en te zeggen "ik zal het zeggen tegen oma" en daarna draait hij de vrouw zijn rug toe. met een ietwat verbijsterd gezicht staat ze te kijken naar hoe mijn zoontje wegloopt.. snel loop ik op haar af en leg haar in het kort uit hoe zijn reactie komt. dat hij haar niet meer herkent omdat "toen hij zijn verhaal deed zij niet reageerde" en dat hij denkt dat zei zijn oma wel zal kenne ofzo..maar geen verband legt tussen zijn verhaal en die mevrouw die die knuffel geeft.

ik excuseer me en zeg " sorry dit noemen wij nu been Natan momentje" en terwijl ik wegloop grinnik ik en vraag ik me eigenlijk af of ze mij nu uberhoubt wel begrepen heeft


grtz. N.