net zo belangrijk
tot mijn schrik, mijn eigen teksten terug lezend kwam ik er net achter dat de naam van mijn dochter ontzettend weinig terug te vinden is.
nu is dat niet omdat natan meer aandacht nodig heeft als zij, al zeker niet omdat hij belangrijker is. maar misschien omdat ik over hem de meest kopzorgen heb op dit moment.
zijn zusje patricia is zo anders. als dat kleine meisje eens haar dag niet heeft ofwel huilt ze ofwel gaat ze met haar knuffie op de bank.
valt lekker in slaap en lijkt volkomen ontspannen. iets wat ik bij natan eigenlijk nooit zie of ervaar.
maar ook over mijn dochter zijn er kopzorgen
eigenlijk denk ik dat ik me kop nog in het zand probeer te steken daarvoor.
mijn dochter is wat betreft doen en laten een precies kopie van mij.
juist dat is het gene wat mij beangstigd denk ik.
hoewel ik vaak ook van dingen enorm geniet, kan lachen als ze iets doet precies zoals ik het vroeger ook deed,
vind ik het ook heel erg eng,
immers asperger is niet iets wat je geheel los kunt zien van karakter, asperger zit verweven door heel je leven, door heel je zijn.
zou mijn lieve meisje dan ook? zou het ook zo zijn bij mijn poppetje?
mijn dochter kan overal nog zo goed mee.
functioneerd nog zo goed, waarom zou ik voor haar een diagnose willen
die op de rest van haar leven een stempel zal drukken?
of zou ik met een diagnose de elende voor zijn? kunnen verkomen zoals het bij mijzelf gelopen is?
mijn lieve liefje , mijn moppetje, tijd dat mama wakker word en ook voor jou haar ogen open gaat doen.
ook jij verdiend dat net zo hard, maar mama vind het nog zo eng.
jewelofmy, vrouw, 42 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende