Een volgend heuveltje
Binnen nu en tien minuten stap ik het bed in dat ik vanmorgen van mijn kamer naar zijn kamer moest verplaatsen. Zijn matrassen opgestapeld op de kant waar ik niet zal liggen, mijne met mijn lieve knuffelbeestje, zal er naast liggen. Het zal donker zijn, een grote kamer met veel spullen om me heen.
Gosh wat zou ik graag opblijven vannacht, maar ik zal moeten. Ik zal moeten slapen. Niet enkel deze nacht, de komende nachten zal ik daar liggen en daar mijn nachtrust moeten halen.
'Nee dat ligt nu op zijn kamer' sprak ik eerder deze avond uit
- voor nu is dat jouw kamer
'Nee, het zal nooit mijn kamer zijn, die is van hem'
Omdat het voor de buitenstaanders vaak niet te begrijpen is dat zulke kleine hobbels al zo lastig kunnen zijn.
Zijn handen op mijn lichaam, zijn wensen moest ik voltooien, zijn kwakjes in die wasbak en ik kon gaan.
Welterusten en goede nacht.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende