Eens met een doorstuurmail.

1300 bericht erg vrolijk.

--------------------
Ik heb een soort affectie voor doorstuurmails gekregen. Ik beken: toen ik 10 jaar was, schrok ik wel van het feit dat ik een mailtje moest door sturen naar minimaal tien mensen binnen 2 minuten omdat anders een meisje zonder ogen en overal bloed mij lastig kwam vallen. Ik ging als een bezetenen mijn contactenlijst af om de mail maar zo snel mogelijk door te sturen. Die overigens bestond uit 10 jarige net zo bange kinderen. Waardoor ik het bericht weer net zo snel terug kreeg, maar dan van 25 verschillende personen.


In de loop der jaren zijn de doorstuurmails niet echt in niveau gestegen. Hotmail zou al jaren betaald worden, TENZIJ je het mailtje naar minimaal 10 personen door zou sturen want dan zou je icoontje (jáá ) rood worden. Geloof me, dat ding bleef net zo groen als dat het altijd was geweest. Een weeskind zou door mij gered kunnen worden als ik binnen 10 minuten dat mailtje zou door sturen naar 25 mensen. ‘Helaas’ viel mijn internet net weg op het moment dat ik op verzenden wilde klikken. Het redden van de arme, stervende, zonder armen, zonder benen EN zonder ouders kinderen via doorstuurmails houdt je dan ook nog van me te goed!


Maar dan spreek ik nog niet over de doorstuurmails over ‘vriendschap’. Hoe onpersoonlijk kun je het maken door je vriendschap te laten blijken via een afbeelding van twee knuffelde beren? Om er nog een schepje bovenop te doen staat er in een van de laatste regels; ‘Als je dit bericht niet door stuurt, zullen al je vrienden je verlaten. En als je dit bericht niet terug stuurt naar de afzender dan betekent jullie vriendschap niets!’ Die laatste regel had diegene beter kunnen verwijderen. Ik heb de knuffelde beren wel 50 keer terug gestuurd. Ik was de doorstuurmails duidelijk zat.


Een goede vriendin van me is verliefd op het door sturen van de doorstuurmails. Iedere week, soms wel iedere dag, krijg ik er eentje in mijn mailbox. Hoopvol als dat ik ben, hoop ik dat het een persoonlijk bericht is, waar dan ook iets zinnigs in vermeld staat, maar zodra de knuffelende beren op mijn beeldscherm te voorschijn springen, volgt er een vlaag van teleurstelling. En begin ik maar weer aan mijn tegenaanval van 50 keer het zelfde bericht terug sturen, maar in het laatste bericht voeg ik een regel toe; ‘Heb ik nu laten merken dat onze vriendschap wel belangrijk is, en zijn daar de doorstuurmails niet meer voor nodig?’ Lichtelijk chagrijnig volgt er een antwoordt op ‘Ja het is goed zo.’ Maar de volgende dag staat er weer een bericht in mijn inbox: Ditmaal een knuffelde hond en kat. ‘Hoeveel verschillende we ook van elkaar zijn, samen komen we er uit’. Geïrriteerd neem ik maar een slok van mijn cola en besluit ik het bericht maar gewoon te verwijderen.

Zo ook vandaag vond ik in mijn mailbox een bericht. Ditmaal de o-zo bekende knuffelde honden met katten plaatjes. Maar onder in het bericht stonden een paar zinnen: ‘ Weet dit: Het is niet eenvoudig om een goede vriend te vinden, moeilijk om hem te laten gaan, maar onmogelijk om hem te vergeten. ’

En voor het eerst sinds tijden was ik het eens met een doorstuurmail; Onmogelijk om hem te vergeten.

REALLIFE
18 mei 2009 - bewerkt op 18 mei 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van xREALLIFEx
xREALLIFEx, vrouw, 17 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende