Eetbui.

Vandaag was ik vooral heel moe, de nasleep van vorige week zal het wel zijn. Dit weekend heb ik niet veel gedaan, ik voelde me erg slecht en zaterdag kon ik vooral alleen maar huilen. Ik heb veel tv gekeken, mij blindgestaard aan de TLC marathon en in mijn zelfmedelijden rond gezwommen. Ik werd wel uitgenodigd door vriendinnen, om wat te doen. Ik had enigszins verteld, dat het niet zo goed ging maar ik geen behoefte had aan mensen om mij heen. Ik weet dat ik mij beter had kunnen omringen met mensen die het beste met mij voor hebben, er over praten en positieve afleiding te zoeken. Maar ik wou gewoon heel graag alleen zijn.

Vandaag had ik college en een gesprek op school. Ondanks alles, toch maar gegaan want het leven begint weer. Toen ik thuis kwam, ben ik begonnen aan de stapel huiswerk (aangezien ik niets gedaan had dit weekend) en toen begon het.

Het kan verschillen hoe bij mij een eetbui begint. Meestal voel ik me al slecht (dik, lelijk, moe, depri) en is het avond. Na het avondeten krijg ik trek in zoet. Ik neem me voor om gewoon iets 'kleins' zoet te nemen, een toetje. Maar ik weet dat ik dit eigenlijk niet kan. Ik weet niet precies, op welk moment ik mezelf 'toe laat' om te starten. Het ene moment heb ik een reep van mijn favoriete chocolade in mijn hand en breek ik een stukje af. Het andere moment gaat het sein op groen, of hoe ik dat ook moet noemen. Ik begin met 'vreten' en het tempo gaat steeds sneller, meestal pas achteraf voel ik hoe misselijk ik ben. Vandaag probeerde ik tijdens de eetbui, te voelen en te omschrijven wat ik aan het doen was. Maar ik merk dat dit lastig blijft, het stilstaan bij wat ik nou echt aan het doen en eten ben. Ik probeer juist zo snel mogelijk te eten, om niet te hoeven na te denken. Ik wil niet voelen hoe ik alles naar binnen prop, ik hoef niet honderd keer te kauwen, ik hoef niet te proeven. Ik wil gewoon proppen, tot het teveel is en ik mijn (zoals nu) nog slechter voel.

De reden dat ik dit beschrijf voor mezelf, is in de hoop dat ik er bij stil ga staan. Dat ik voel, zie en lees wat ik aan het doen ben.

Morgen weer een nieuwe dag.