Emocratie? Demoncratie?

Er bestaan vele vormen van democratie in deze wereld. ‘Democratie’ zelf is er slechts één van. Je zou er een winkel in kunnen beginnen.
Afgelopen verkiezingen klaagden verschillende politieke prominenten over het ‘onderbuikgevoel’ waarop veel kiezers afgaan voordat ze hun stem uitbrengen.
Emocratie.
22 november. Een anonieme kiezer stapt het stemlokaal binnen. Hij denkt: “Ik voel me vandaag tolerant tegenover iedereen, doe maar GroenLinks.” Maar stiekem denkt hij: “Wie wil er nu niet zo’n mooie vrouw als Femke dit land laten regeren?”
Emocratie.
Dan zijn we nog lang niet door de aller- hande smaken democratie. In Iran, de VS, Frankrijk, Noord-Korea, Syrië, Libië, Venezuela, en-ga-zo-nog-maar-even-door heerst iets anders.
Demoncratie
Echter, wij als Nederlanders moeten wellicht eerst de balk uit onze ogen verwijderen voordat we het vuiltje in andermans ogen mogen opmerken. Die balk heet Geert Wilders. In een van nature tolerant land als onze moerasdelta hoort een negatief, demoniserend geluid als dat van Wilders niet thuis. Mensen wiens mening, geloof of geaardheid in eigen land niet wordt geaccepteerd, moeten we een helpende hand reiken. De mensen die Wilders stemmen en klagen over de kloof die zij ervaren tussen ‘wij’ en ‘zij’, wordt dóór die stem enkel groter. Meneer Wilders schildert allochtonen af als lastpakken die de Nederlandse cultuur om zeep komen helpen.
Wakker worden.
Er leven zestien miljoen mensen in dit land. Daarvan zijn slechts één miljoen zevenhonderd zevenendertig duizend en zes mensen niet-Westerse allochtonen (CBS). En zij zijn uiteraard niet allemaal moslims die aan de ‘islamisering’ van dit land meewerken. Logischerwijs zijn er nog minder moslims die cultuurverpester komen spelen.
Kortom: Wilders maakt zich zorgen dat een cultuur die door ruim vijftien miljoen mensen wordt gedeeld, door een kleine anderhalf miljoen vertrapt zal worden?
Laten we van Nederland geen demoncratie maken.

| 19-01-07