Zelfportret

Nieuwsgierigheid is erfelijk. Mijn moeder houdt er bijvoorbeeld erg van om door de jaloezieën naar buiten te kijken naar wat de buren uitvoeren, ‘schuum’n’ noemt ze dat in Algemeen Beschaafd Zeeuws. Als de buren op zulke momenten schrikbarende dingen doen, dan weet meteen het hele gezin van deze belastende feiten. Steevast als ik of mijn zusje nieuwe mensen leren kennen, vraagt ze ons het hemd van het lijf.
Zo ben ik later ook! Maar eigenlijk nu al. Hoewel ik voordat ik aan mijn opleiding begon niet veel kranten las, deed ik dat in de vijfde en zesde van het vwo steeds meer. Daar ben ik dan ook emotioneel verbonden geraakt met de Volkskrant. Voordat ik kranten opensloeg, wilde ik alles van mensen weten. Waarom dit, waarom dat? Hoe kan dat dan? Wanneer? Waar eigenlijk? Mijn vrienden werden er wel eens moe van.
Sinds ik in Ede woon en beschik over een eigen tv, kan ik op eigen initiatief toch opblijven om naar Pauw & Witteman te kijken. Zo voorzien wel meer tv-programma’s in mijn dagelijkse behoefte aan nieuws.
Echter, nu lijkt het alsof ik enkel naar informatie tv kijk. Mijn echte leven ziet er niet zo journalistiek correct uit, ben ik bang. Veel meer tijd besteed ik aan muziek, een echte passie. Op het gebied van indie-, prog-, post- en hardrock volg ik misschien nog wel meer nieuws dan al het andere nieuws bij elkaar. Ik had graag een gitaar bespeeld, maar amv-lessen (gelukkig zónder blokfluit) brachten zoveel ergernis met zich mee, dat ik daar van afzag. Iets waar ik nu juist weer veel spijt van heb.
Veel tijd breng ik door op het www. Daar surf ik naar zeer uiteenlopende sites (games, fora in alle soorten, winkels, etc.). Via het jongerenforum webpiraat.nl heb ik veel vrienden gemaakt de afgelopen jaren.
Vrienden vullen een groot deel van mijn leven, hoewel ik er niet veel heb. Dat is echter ook een stuk makkelijker, je hebt minder aandacht te verdelen, en je kent mensen vele malen beter. Mijn beste vriend Bart woont in Delft en is ook studerende. Ofschoon er een behoorlijke afstand tussen ons ligt, pakken we nog graag een spreekwoordelijk pilsje. Spreekwoordelijk, omdat ik geen bier lust…
Als ik veel tijd heb doe ik even de afwas, verschoon ik mijn bed. Als ik nog meer tijd heb stofzuig ik ook nog. Want ondanks dat wij (twee huisgenoten plus ikzelf) geen huishoudschema hebben, toch maakt iemand anders zeker wekelijks de wc schoon. Dat scheelt.
Op jezelf wonen vergt enige gewenning, maar dat is iets dat bij mij gauw optreedt. Probleem is af en toe het krappe budget waar ik van moet leven, nu ik ook verantwoord en toch goedkoop moet eten. Want naast eten en studeren wil ondergetekende ook nog wel eens uitgaan of naar een concert.
In vergelijking met bij de ouders wonen, heb ik natuurlijk wel veel meer vrijheid en mogelijkheden. Mijn ouders en zusje wonen namelijk nog altijd in Zaamslag, een dorpje van 3000 inwoners in Zeeuws-Vlaanderen, een stukje Nederland van strategisch belang maar zonder publiek spoornet. Niettemin ben ik uiterst tevreden over de relatie met mijn ouders (en zusje). Want hoewel we vrij afgelegen wonen, kwam ik nooit iets tekort en heb ik veel van Europa gezien in mijn korte leven.
Twee jaar geleden, in het vijfde jaar van mijn vwo-opleiding, moesten we verder gaan kijken dan onze neus langs is en op zoek naar een studie. In het begin van die queeste had ik het gevoel dat HBO mij beter zou passen dan universiteit, omdat ik toen al op mijn tenen moest lopen om het jaar te halen. Maar niet veel later kwam ik Algemene Cultuurwetenschappen (ACW) tegen. Een heel brede studie aan de VU, met heel veel verschillende mogelijkheden tot specialisatie. Niet veel later kreeg ik een Keuzegids HO onder ogen. Daarin stond dat nog geen 6% binnen zes jaar afstudeert…
In diezelfde Keuzegids zag ik dat Journalistiek in Ede een bijzonder hoge waardering kreeg. En dat terwijl ik niet eens wist dat er in Ede een hogeschool was. Begin december 2005 deed ik een Trainingsdag en was helemaal verkocht. Toen ik me er ook van vergewiste dat een kamer krijgen niet al te moeilijk zou zijn, stond mijn besluit vast. De christelijke identiteit vond ik wel prima, maar was geen hoofdrolspeler in de keuze voor de CHE. Puur de goede reputatie en kleinschaligheid gaven al de doorslag. De andere scholen vond ik geen optie: Tilburg en Utrecht te massaal en Zwolle te ver. Bovendien gingen heel veel mensen die ik van het vwo en de havo ken, naar Tilburg. En ik had geen zin om in een clubje van oude half-bekenden te blijven steken.
Journalistiek had ik eerder ook al overwogen, voordat ik ACW kende. Een oom van mij vindt dat hij journalist is, omdat zijn zoon het is, dus door hem kreeg ik een onverminderd positief beeld van de kranten- en omroepwereld…
Reizen zit overigens ook in mijn bloed: ik doe het erg graag, verdiep me dan ook danig in de taal en cultuur en geschiedenis van de bestemming en onderneem ter plekke veel uitstapjes. Dit ging vooralsnog bijna altijd in gezelschap van mijn ouders, maar ik zie het mezelf later ook zo doen.
En, zoals ik eerder zei, ben ik behoorlijk nieuwsgierig. Allemaal goede redenen om me vol op journalistiek te storten!
Persoonlijk en psychologisch gezien past dit beroep bij mij. Mijn nieuwsgierigheid ten eerste, maar ook bijvoorbeeld mijn goede sociale vaardigheden: ik kan goed met mensen overweg, met bijna iedereen. Opnamedagen in plannen is eveneens best aan mij besteed, al ben ik daarentegen weer erg vergeetachtig, zeker als het om spullen meenemen gaat. Soms wil ik iets té veel de leiding nemen of mijn zin door drijven. Misschien is ten slotte mijn prominente eigen mening over alles (of ik er nou veel of weinig over weet) tevens een obstakel, maar daar let ik steeds meer op. Ik stoor me namelijk nogal aan mensen die denken ergens verstand van te hebben, zonder dat ze zich in het betreffende onderwerp verdiept hebben. Andere goede eigenschappen van mij zijn dat ik me aan afspraken houd, en redelijk zelfverzekerd ben. Dat laatste keert zich echter ook regelmatig tegen me.
Mijn werkhouding is vrij stabiel, al zou ik wel wat meer doorzettingsvermogen willen kweken. Als hardware niet meewerkt word ik bijvoorbeeld meteen driftig. Helaas ben ik redelijk snel afgeleid, waardoor ik kostbare tijd verspeel. Hoewel ik soms meer zou moeten doen, komen de meeste opdrachten voor de deadline wel terecht in het juiste postvakje, analoog of digitaal.
Eigenlijk ben ik nog maar heel kort bewust met mijn overtuiging bezig, hoewel ik christelijk ben opgevoed. Tot voor kort ging ik vooral uit gewoonte naar de kerk. Ik dacht er niet echt bij na en dwaalde tijdens preken ook vaak af.
Totdat ik een meisje leerde kennen die van huis uit katholiek was, waar ik protestant ben. Bij haar thuis werd er niet veel met de katholieke achtergrond gedaan, maar ze was er wel in geïnteresseerd. Toen wij een relatie kregen, vroeg zij me erg fundamentele dingen. Zo fundamenteel dat ik zelf er nog niet eens bij stil had gestaan. Sindsdien sta ik meer open voor nieuwe geloofservaringen en voor nieuwe vragen.
Zoals bij alles, moet ik ook mijn geloof kunnen relativeren. Wat zelfspot op z’n tijd kan geen kwaad, het houdt je scherp. Humor zet aan tot denken, op een manier die je anders misschien voorbij zou gaan. Wat mij betreft is er (veel) plaats voor grappen over het christendom. Er blijven uiteraard grenzen aanwezig, maar die zijn niet heel concreet te plaatsen bij humor.

(Dit was een 'interview met mezelf dat ik moest schrijven voor het eerste portfolio van dit jaar. In een portfolio, voor zij die dat niet weten, komen al je producten uit een bepaalde periode.)