En de nacht erna
... Vreselijk om het door te beleven op de nacht erna.
Dit keer ging het verder dan vorige nacht.
Ik werd geslagen en totaal mishandeld.
Dit door mensen waar ik vertrouwen in heb in het echt leven.
Waar ik dagelijks mee knuffel en niet kwijt wil.
Mn pap, mn mam.
Vriendinnen negeerde me en deden alsof ik besmet was.
Ik had niemand meer en droeg op mijn lichaam een teken (waar deze was, stond of opgeplakt weet ik niet meer) waardoor iedereen die ik waar dan ook tegen kwam me in elkaar sloeg, en me gebruikte als een voetbal waar je zo hard mogelijk tegen aan mag trappen.
Ik ben moe, zo ontzettend moe. Hoe langer mijn nachten, hoe verschrikkelijker de nachtmerries en een gevolg is brak op staan. Maak ik de nachten korter door later te gaan slapen, kan ik de slaap niet vatten omdat ik bang ben panisch op te moeten staan. Het is ingewikkeld en slopend.
Vooral nu ik het zo bewust weet. Eigenlijk zijn het nog meer enkele dagen dat het weer zo heftig terug is.
Het ergste op dit moment is dat ik het mee neem naar de dag en sommige momenten zo beangstigend zijn omdat ze richting mijn nachten neigen. Misschien ben ik wel bang ja.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende