En toen was het uit....

Vorige week vrijdag gaf hij aan even te willen praten. Ik had dat moment maar een half uurtje tijd maar per se toen moest er gepraat worden. Hij wilde even zijn gevoel uiten en het kwam er op neer dat ik heel veel aan mezelf moet veranderen om de perfecte vriendin te kunnen zijn. Ik moet mijn familie laten vallen terwijl wij heel hecht zijn. Ik mag op verjaardagen niet meer meehelpen aangezien het niet mijn verjaardag is. Op vrijdagochtend moet ik bij hem zijn en mag ik geen koffie drinken met mijn familie. wat heel raar is omdat hij dan op school zit. En als laatste moet ik meer tijd voor hem vrij maken. Nou kan hij zelf maar 1 dag in de week meestal of maximaal 2 en soms heb ik die avond al plannen, maar hij verwacht dat ik dan mijn hele schema omgooi. Ik was erg overdonderd van het hele gesprek en erg emotioneel. Wilde niet meer naar huis, wilde hem niet meer zien en wilde gewoon even alleen op de wereld zijn. Ergens in een hoekje keihard gaan huilen. MAar dat ging niet, mijn moeder zou me ophalen weer voor een verjaardag. Bij me moeder gelijk in tranen uitgebartsen en thuis lekker op de bank een avondje gehad. Hele weekend direct verpest.

Na het weekend wilde ik met hem praten, natuurlijk kon hij alleen woensdag. Ik ging het uitmaken, ik ga me niet veranderen omdat hij zoveel eisen heeft. Want niet ik zit alleen verkeerd, ja volgens hem wel maarja ik heb ook geen zin, dat hij iedere week zo zijn gevoelens moet uiten. Later mag ik niks meer en voel ik me dood ongelukkig door die uitingen die hij heeft. Maar hij voelde zich op dat moment gewoon zo terwijl dat ik soms ook wel dingen denk maar niet zegt. Dat heeft iedereen gewoon.

Maar vandaag heb ik met een vriendin van de vakantie afgesproken en die kent hem natuurlijk ook. Ze weet nog van niks maar ik ben blij dat ik even met haar kan praten omdat zij hem natuurlijk ook kent. De rest van me vrienden bijna allemaal niet. Ben benieuwd, shoppen in Amersfoort. Ben er zelf nog nooit geweest.

Maar ik ga verder met mijn leven ook zonder hem en ik ben benieuwd wat het volgende op mijn pad is. De thuissituatie blijft ook maar lastig. Veel geruzie en heel vaak heb ik het idee om gewoon even weg te gaan. Even helemaal alleen, even dat iedereen zich zorgen maakt en dat ik een beetje aandacht krijgt. Het gaat thuis bij mijn moeder alleen maar over wat voor eikel me vader is en wat hij verkeerd doet. Daarnaast als ik een keer bij me vader kom is het andersom. Zoals ze idd altijd zeggen: De kinderen zijn altijd de dupe van een scheiding.

Weer een lang verhaal, ik ga me aankleding en een gezellige dag van maken vrolijk
08 dec 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Koekie1234
Koekie1234, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende