Factor

Gisternacht heb ik een lang gesprek met Dineke gehad en het gehad over de twijfels, omtrent mijn gevoelens naar Luc en sowieso de rest van mijn gevoelens. Ook herinner ik me steeds meer van wat er die bewuste zaterdagnacht is gebeurd en kijk ik terug op bepaalde dingen, die steeds meer aangeven, dat mijn gevoelens zo geforceerd sterk zijn gemaakt, inplaats van dat het werkelijke gevoelens zijn.

Dineke had sowieso altijd het idee gehad, dat ik niet werkelijk verliefd was op Luc. Maar ze zag hem wel als de constante factor in mijn leven, iemand die altijd voor me klaarstond. Iets waar ik me aan vast heb gehouden.

We hadden het ook over Jess en waarom ik me niet zo heb vastgehouden aan Jess, als aan Luc en ik was zelfs tot het uiteindelijke antwoord gekomen, dat dat kwam door Wouter. Vanaf het moment dat Jessica wat kreeg met Wouter, heb ik me eigenlijk een beetje teruggetrokken. Ik heb al zo vaak vriendinnen gehad, die me lieten stikken, zodra ze een vriendje kregen. Dan waren ze er niet meer voor me. Onbewust wist ik wel dat het met Jessica eigenlijk niet zou gebeuren, maar het was al zo vaak gebeurd, dat ik me uit zelfbescherming terugtrok.

En daar was Luc dan nog altijd.Hij was de constante factor in mijn leven. Hij was er altijd voor me en ik heb het geven om, verward met houden van. Want ondanks dat ik me nu wel realiseer, dat het geen verliefdzijn is, weet ik wel dat ik onnoemlijk veel om Luc geef.. Hij is mijn maatje, mijn zelfuitgeroepen beste vriend. Hij was er net zo voor mij als ik voor hem. Waardoor ik me ook wel besef dat ik hem heb gekwetst met mijn acties.

Als je er achteraf zo op terugkijkt, dan kan ik me alleen maar afvragen hoe ik het in hemelsnaam zo ver heb laten komen. Ik heb mezelf heel wat wijsgemaakt en laten wijsmaken. De twijfels waren er al voor zaterdag kan ik me herinneren, maar ik heb ze systematisch onderdrukt en elke keer weer als er wat naars gebeurde, concentreerde ik me op mijn gevoelens voor Luc. Waardoor ze er twisted uit kwamen te zien.

Zoals de knuffels en aanrakingen. Dat zijn mijn manieren om mijn liefde of geven om uit te drukken. Tastbare liefde. Een ik-geef-om-je besloten in een knuffel. Maar wel spastisch lopen doen om een van zijn aanrakingen. Ik kan wel lachen om mijn stompzinnige uitspattingen. Ware het niet dat ik me er alsnog klote over voel.

Bizar eigenlijk. Er zijn zoveel lasten van mijn schouders afgevallen en ik voel me al een stuk lichter door het leven lopen. Maar als ik dat nu eens eerder had beseft en niet door zo'n drastische maatregel, dan voelde ik me nu niet zo verdomd klote over het feit dat ik het zelf heb verkloot met mijn beste vriend.

Ik realiseer me vlak nadat ik hem mijn MyDiary heb laten lezen, dat ik eigenlijk helemaal niet verliefd op hem ben.. Terwijl zeker 50% van de verhaaltjes over hem gaan. Ik wil te snel dat het weer goed is tussen ons, dat hij me gewoon weer kan vertrouwen, terwijl ik me wel besef, dat hij ook veel te verwerken heeft en dat in zijn eentje.