Gaat goed zo...

Het ging allemaal zo goed he. Geen sigaretten meer, geen wanhopige drang om Hond te spreken noch hem onvermijdelijk veel missen. Geen Bantes, goed op gewicht.

Het ging allemaal de goeie kant op. Maar inmiddels rook ik weer bijna een pakje per dag. En omdat Hond mij nu steeds op belachelijke tijden belt, ben ik wat hem betreft weer zo goed als de kluts kwijt. Om over Bantes maar niet te spreken... En dat gewicht? Nou, ik pas m'n oude jeansbroeken weer hoor... Die oude jeansbroeken die ik droeg VOORDAT ik 5 kilo was afgevallen.

Goed het gaat nu niet meteen helemaal slecht ofzo. Ik heb Bantes duidelijk gemaakt dat ik best wel vrienden wil zijn maar dat we mekaar gewoon niet al te vaak moeten zien. Want die gast haalt soms echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Hond is gewoon raar zoals altijd, of eigenlijk nog raarder dan eerst (dat DAT ook nog 's mogelijk kon zijn). Het ene moment belt hij om te zeiken over hoe slecht hij het heeft daar, en gister belde hij met de vraag of ik een CD-rom wilde opsturen. Geen idee waar hij het over heeft, die gast is door het instituut aan de valium gezet omdat ze zijn hyperactiviteit niet langer meer trokken...

Aan de andere kant.... Valt het voor de rest best mee...

Ik heb nogsteeds werk en gister mijn eerste poging gedaan om achter het stuur te kruipen, anderen noemen dat laatste rijles. Dat was trouwens lang niet zo lastig als ik verwacht had, alleen mijn voeten voelden aan het einde van de rit nogal krampachtig aan. Volgende week mag ik weer. Gister alleen geleerd te sturen, richting aan te geven, rotondes te nemen en bochten en gas te geven. Vrouwtje wat rijles gaf was 7 maanden zwanger. Dat vond ik iets TE "spannend". Straks krijgt ze nog weeën terwijl ik achter dat stuur zit. Ik kan haar toch echt nog niet naar het ziekenhuis brengen hoor, met de auto.

Het gaat dus best wel goed, eigenlijk.