Gebonk
Hoe ironisch kan het zijn.
Vaker heb ik herhaald dat ik gestoord word van zijn aanwezigheid. Van zijn lichamelijke verschijning, van zijn dreiging, van zijn opmerkingen, van zijn blik en van zijn mening. Het bezorgt me zoveel narigheid. Mijn lichaam raakt er door van slag. Onbewust en ongewild brengt het zoveel stress met zich mee. Dagen/weken van koppijn, slecht of niet kunnen slapen en soms schrikkend van de kleinste aanrakingen (van anderen) brengt het met zich mee.
Het levert gebonk op. In mijn lijf, in mijn lichaam. Vooral in mn kop. Gebonk dat alles maar dan ook alles overstemt. Ik kan niet meer denken, niet meer zingen, niet meer lezen, niet meer doen. Het bonkt en het blijft bonken. Focus op niets.
Juist nu moet ik echt knallen. Aan een verslag. Het moet af. Het moet echt af en ja, hoe slecht ook, ik moet er nog aan beginnen. Verschrikkelijk. Ik schuif het al tijden vooruit en nu kan het niet meer. Blijkbaar moet dat zo dit schooljaar. Kan er tegen aantrappen, maar genoegen er mee nemen is dat wat ik het beste kan doen.
Hoe ironisch is het dat hij dan juist bonk muziek op zet. Net wanneer ik mijn eerste zin typ?
Zou het dan werkelijk zo zijn dat hij het bonken niet mee brengt maar zelf een bonkfiguur is.
Bonkies, dat was toch wat we vroeger spaarden? Die grote knikkers waar je écht trots op was?
Dat waren toch bonkies? Vandaar dat ik ze allemaal kwijt ben en weg gegeven heb; ik wilde blijkbaar van ze af.
Mijn hemel, wat zou ik nu graag een bonk-loze week willen hebben. Een lichaam wat functioneert, een hoofd dat mee werkt, emoties en gevoelens die tot uiting komen en daarmee ook plezier, effectiviteit en productiviteit. Wat zou dat fijn zijn.
Vaker heb ik herhaald dat ik gestoord word van zijn aanwezigheid. Van zijn lichamelijke verschijning, van zijn dreiging, van zijn opmerkingen, van zijn blik en van zijn mening. Het bezorgt me zoveel narigheid. Mijn lichaam raakt er door van slag. Onbewust en ongewild brengt het zoveel stress met zich mee. Dagen/weken van koppijn, slecht of niet kunnen slapen en soms schrikkend van de kleinste aanrakingen (van anderen) brengt het met zich mee.
Het levert gebonk op. In mijn lijf, in mijn lichaam. Vooral in mn kop. Gebonk dat alles maar dan ook alles overstemt. Ik kan niet meer denken, niet meer zingen, niet meer lezen, niet meer doen. Het bonkt en het blijft bonken. Focus op niets.
Juist nu moet ik echt knallen. Aan een verslag. Het moet af. Het moet echt af en ja, hoe slecht ook, ik moet er nog aan beginnen. Verschrikkelijk. Ik schuif het al tijden vooruit en nu kan het niet meer. Blijkbaar moet dat zo dit schooljaar. Kan er tegen aantrappen, maar genoegen er mee nemen is dat wat ik het beste kan doen.
Hoe ironisch is het dat hij dan juist bonk muziek op zet. Net wanneer ik mijn eerste zin typ?
Zou het dan werkelijk zo zijn dat hij het bonken niet mee brengt maar zelf een bonkfiguur is.
Bonkies, dat was toch wat we vroeger spaarden? Die grote knikkers waar je écht trots op was?
Dat waren toch bonkies? Vandaar dat ik ze allemaal kwijt ben en weg gegeven heb; ik wilde blijkbaar van ze af.
Mijn hemel, wat zou ik nu graag een bonk-loze week willen hebben. Een lichaam wat functioneert, een hoofd dat mee werkt, emoties en gevoelens die tot uiting komen en daarmee ook plezier, effectiviteit en productiviteit. Wat zou dat fijn zijn.
10 apr 2012
- meld ongepast verhaal
-
Mona Lisa
dinsdag 10 april 2012 19:28
Ik hoop dat het gaat lukken met je verslag. Helpt het als je zelf een muziekje op zet? Oortjes in misschien?
Succes
-
kruidje
dinsdag 10 april 2012 19:37
Een weekje ergens anders heen?
-
*blue-sky*
dinsdag 10 april 2012 19:39
Kom maar! Deur staat open. Dan krijg je geen toegang tot internet
Minder afleiding van je eigen dingen en als je lief bent af en toe een kopje thee -
Gewoon ik
dinsdag 10 april 2012 20:40
Ik heb zin om die gast een bonk op z'n kanes te geven
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )