Geen kracht meer,

mijn kracht is op, het is weg.
Me emotie is op en uit geput.
Me lichaam schreeuwt het uit.
En mijn gedachten verdrinken en zinken naar de bodem van de oceaan.

Mijn God wat hield ik van jou.
Mijn God ik dacht dat jij me zou steunen.
En mijn God ik dacht echt dat het goed zat.

Dat een persoon waar ik zo veel van hou/hield me dit kon aandoen.
Ik ben gewoon moe van het weer proberen en het weer volhouden.
Ik krijg geen tranen meer uit me ogen ik heb niet eens meer trek, en leef al 2 dagen op 1 patatje en kaasbroodje.
Die medicijnen maken me katje depressief en dankzij jou voelde ik me eigenlijk beter.
Ik voelde me nog vrolijk en had nog positieve emoties.
Maar na vanavond is alles weg. Je hebt me laatste stukje van me hart afgescheurd.

Daar liggen die stukjes dan op de koude grond, ooit was dat hart gevuld met zo veel liefde en passie voor ieder mens.
De hele wereld kon van mijn hart leven.
Overal zag ik het positieve in en ook in jou.

J ik zou willen dat je wist wat je mij hebt aan gedaan.
Ik zou willen dat ik je nooit mijn hart had gegeven, en je nooit had toegelaten in mijn leven.
Maar hoe schuin het weer klinkt ben jij ook het beste wat me ooit is over komen.

Voor twee weken geleden vrijdag zou je me thuis brengen en zelfs toen had ik geen verwachtingen bij die hele avond.
In het begin van de avond deed je afstandelijk en kort af, en ik dacht nog I don't care.
Hoe meer we tegen het einde van de avond liepen hoe liever je deed.
Je hield me vast probeerde me een kus te geven maar die wees ik af.

Toen we langs je huis fietste trapte je op de rem, ik stopte ook om te kijken wat je deed.
Je rende naar me toe en trok me van de fiets, ik zei nog nee J.. Dit kan niet.
Je zei jawel en begon me te zoenen, je trok me mee naar binnen, en ik gaf me weer over aan je.
Je leek wel een beest, het voelde niet eens meer liefde vol aan.

Je ging daar maar over me heen als een lompe vent, zonder gevoel, zonder passie en zonder liefde.
Je zoende me mond er af en ik voelde je ruwe ondertrouwde handen over me lichaam gaan.
Opeen keek je me aan en ik had de tranen in me ogen omdat ik niet meer wist wie je nou was.
Je streelde me over me buik waar me tumoren zijn gevonden, en zei dat alles goed kwam.

Ik wou je woorden niet eens meer geloven, ik kon je niet eens meer in je ogen aan kijken.
Ik moet nu zelfs nadenken over welke kleur ogen je hebt omdat ik je zolang niet meer heb kunnen aan kijken.
Ik zie een ander in je ogen of misschien zelfs anderen, Ik zie niet mij in je ogen.
Je bent emotieloos en denk niet na over de gevolgen van een ander.

Gisteren avond gingen we stappen, het was gezellig bij de vrienden groep en werd goed geouwehoerd, misschien ging het soms iets te ver maar oké dat houd je soms ( met opmerkingen)
Daarna zijn we naar een kroeg gegaan, het was gezellig en ik had sinds een paar werken weer een leuke avond.
Me beste vriendinnetje wou al naar huis maar ik wou nog niet.

Ik vroeg aan J of hij me halve wegen thuis wou brengen wat hij normaal altijd wel wilt doen.
Maar dit keer kreeg ik een nee.
Ik vroeg hem nog hoezo nee?
J : Dit kan niet meer we moeten stoppen met dit.
Ik : Stoppen met dit? We hoeven toch geen seks te hebben vraag je alleen of je me thuis wilt brengen.
J : Je weet dat het dan toch gebeurt, we moeten stoppen.
Ik : Ik vraag je alleen of je me thuis wilt brengen niet of je met me naar bed wilt.
J : Nee sorry.
Ik : Oké prima maar je gedraagt je al de hele avond als eikel, je negeert me draait de rug naar me toe en doet net of ik niet besta en dat is erg van je.
Je weet hoe zwaar ik het heb en dat ik je nodig heb, maar zelfs de vraag "Hee hoe gaat het met je vandaag? " kan er niet vanaf, prima doei.

Later vertelde Lys dat hij geen relatie nog steeds wilt en me daarom los moet laten.
Prima maar dat kon die voor 3 weken geleden ook wel bedenken en me niet mee het bed in sleuren.
Ik hield van jou J, zo veel ik wou alles geven voor je.
Maar nu denk ik steeds meer dat je er geen fuck om geeft.

Lys zei nog : Ik denk wel dat hij er mee zit hoor.
Als hij er zo mee zat dan had ie me apart genomen en het me rustig uitgelegd.
Ik heb het gevoel dat ik een baksteen naar me kop krijg gegooid..

Ik weet ook niet meer wat ik moet zeggen maar je kracht is op.
Alles is op.