Mijn laatste verhaal van oktober brengt me weer terug naar het dieptepunt. Ik denk dat ik niet lang na dit verhaal de psychiater heb moeten bellen. Het ging niet meer. Hoewel ik geen medicatie wilde in eerste instantie, vroeg ik hem toch om me verder te helpen en zo geschiedde. Zes weken lang ben ik aan het opbouwen geweest met Sertraline en langzaam aan het afbouwen gegaan van mijn zelfmedicatie Xanax. De psychiater had een programma opgezet en daar moest ik me aan houden. Ik heb braaf geluisterd, maar had ik dat maar eerder gedaan!! Ondertussen ben ik van de Xanax af en zit ik op 50 mg Sertraline per dag. Wat een opluchting! De angst is weg, ik voel me normaal, ik voel me zelfs gelukkig!
Goed, er zijn nog angstgedachten, ik denk nog dagelijks aan de vele manieren waarop ik ga sterven, maar ze beheersen mijn leven niet meer. De psychiater wil ondertussen van mij af en waarschijnlijk zie ik hem september (geloof ik) voor het laatst. Ik ben ondertussen ook begonnen met EMDR en daar zit ik nu middenin. Ja, ik heb nog een weg te gaan, maar ik ben stabiel. Wat een fijn gevoel!
Ondertussen heb ik een huisje gekocht en ik woon hier nu 2 maanden (en 1 dag
) en ik vind het hier geweldig. Ik heb dierenarts, apotheek, tandarts op 3 min fietsen. Supermarkt recht tegenover m'n appartement. Werk 1 op 10 min fietsen en werk 2 op 20 min fietsen, maar uiteraard werk ik nu veel meer thuis. Mijn huis begint een thuis te worden. Op een kleed plus salontafel, eetkamerstoelen en wat verlichting na ben ik aardig compleet. M'n huis wordt gevuld met planten en ik heb onlangs de app plantsome ontdekt, ik ben verliefd!
Ik ben nog hard aan het werk met mezelf, maar ik voel me echt goed. Het werk gaat lekker, m'n lieve mormel ligt hier zoet op de bank te knorren, ik heb eten, drinken, een fijn bed en alles wat ik maar wensen kan. En oh ja, afgelopen 11 juli waren de uitslagen voor m'n oog weer supergoed. De behandeling heeft aangeslagen, de tumor is duidelijk geslonken. Over 2 weken weer levercontrole, maar de kans dat het daar uitzaait nu is minder dan 1% zei de arts 11 juli. Ik vertrouw daar op en ga ook met goede moed die controle weer in, het is alleen de confrontatie met wat je hebt op dat moment.
Mensen, ik ben echt oprecht gelukkig. Gewoon alleen, ook geen behoefte aan een relatie voorlopig (yep, I know, mijn mannenkeuze is verschrikkelijk) en ik ga vanavond weer B&B vol liefde kijken met m'n kat op schoot en een gelukzalig gevoel, wat wil een mens nog meer?