Happiness was best lastig
Gister kwam ik een huis binnen waar ik op zou passen.
Nieuwe mensen en heerlijke kindjes.
Wanneer het stil werd boven zou ik mijn boek pakken of een goeie film opzetten.
Ik kreeg een paar films aangereikt en de Happiness werd mij aangeraden als ik van mislukkingen hield.
Zo stom als ik ben verkies ik zo'n film boven een vrolijke film. 'Die kijk ik later wel' bedacht ik mezelf.
Happiness opgezet. Af en toe even telefoon tussendoor of een kijkje nemen bij de kids boven.
De pauzes tussendoor waren fijn gepland. Het was heftig.
Terwijl het ook 'goed' was om te zien. Al denk ik niet dat ik daarmee mijn gevoelens omschreven heb.
Op internet vond ik onderstaand stukje en daaruit word waarschijnlijk wel duidelijk waarom het zo'n lastige film voor me was.
Centraal staan de drie zussen die inmiddels het huis uit zijn. De oudste is gelukkig getrouwd met een pedofiele psychiater die een oogje heeft op het vriendje van zijn 11-jarige zoon. De middelste is een geslaagd schrijfster die zichzelf als "nep" omschrijft omdat ze nooit echt verkracht is. De jongste van het stel krijgt te horen dat ze volgens moeder en oudere zussen altijd al gedoemd was te mislukken.
De vader die genoemd wordt was echt.. achtelijk. In mijn ogen. Ik kan hem vergelijken met een persoon wat ik liever neit zou willen doen. En oke deze man is net nog wat gekker maar pff... Het gesprek tussen zoon en vader was echt.. Kippevel gevend gewoon.
Het stuk waarin de schrijfster beweerd dat ze nep is omdat ze nooit verkracht was, is echt bizar om te zien. Ze smeekt en wilde zó graag verkracht zijn omdat het dan.. ze gebruikte er een woord voor dat ik kwijt ben. Het kwam er op neer dat het dan beter en goed zou zijn en nu is het slecht.
De mislukkeling was ook lastig.
De uren die verstreken tijdens het kijken van deze film waren slopend maar maken me ergens misschien ook weer sterker. Ik kan niet omschrijven verder wat ik denk en voel, maar vraag me wel af waarom ze juist deze film aanraden. Waarschijnlijk is het het lot van de toeval geweest.
Een film waar je niet te erg bij moet nadenken en gewoon over je heen moet laten komen.
Nieuwe mensen en heerlijke kindjes.
Wanneer het stil werd boven zou ik mijn boek pakken of een goeie film opzetten.
Ik kreeg een paar films aangereikt en de Happiness werd mij aangeraden als ik van mislukkingen hield.
Zo stom als ik ben verkies ik zo'n film boven een vrolijke film. 'Die kijk ik later wel' bedacht ik mezelf.
Happiness opgezet. Af en toe even telefoon tussendoor of een kijkje nemen bij de kids boven.
De pauzes tussendoor waren fijn gepland. Het was heftig.
Terwijl het ook 'goed' was om te zien. Al denk ik niet dat ik daarmee mijn gevoelens omschreven heb.
Op internet vond ik onderstaand stukje en daaruit word waarschijnlijk wel duidelijk waarom het zo'n lastige film voor me was.
Centraal staan de drie zussen die inmiddels het huis uit zijn. De oudste is gelukkig getrouwd met een pedofiele psychiater die een oogje heeft op het vriendje van zijn 11-jarige zoon. De middelste is een geslaagd schrijfster die zichzelf als "nep" omschrijft omdat ze nooit echt verkracht is. De jongste van het stel krijgt te horen dat ze volgens moeder en oudere zussen altijd al gedoemd was te mislukken.
De vader die genoemd wordt was echt.. achtelijk. In mijn ogen. Ik kan hem vergelijken met een persoon wat ik liever neit zou willen doen. En oke deze man is net nog wat gekker maar pff... Het gesprek tussen zoon en vader was echt.. Kippevel gevend gewoon.
Het stuk waarin de schrijfster beweerd dat ze nep is omdat ze nooit verkracht was, is echt bizar om te zien. Ze smeekt en wilde zó graag verkracht zijn omdat het dan.. ze gebruikte er een woord voor dat ik kwijt ben. Het kwam er op neer dat het dan beter en goed zou zijn en nu is het slecht.
De mislukkeling was ook lastig.
De uren die verstreken tijdens het kijken van deze film waren slopend maar maken me ergens misschien ook weer sterker. Ik kan niet omschrijven verder wat ik denk en voel, maar vraag me wel af waarom ze juist deze film aanraden. Waarschijnlijk is het het lot van de toeval geweest.
Een film waar je niet te erg bij moet nadenken en gewoon over je heen moet laten komen.
07 jul 2009
- meld ongepast verhaal
-
EvilAngel
dinsdag 07 juli 2009 15:58
Klinkt wel als een interessante film.
-
Dus
dinsdag 07 juli 2009 16:19
ik zou het ook op het lot gooien...
-
Jaim
dinsdag 07 juli 2009 16:56
Ja, dat ja.
Klinkt wel als een mooie film, though. -
gizmos (opgeheven op 29-1-2010)
zondag 12 juli 2009 10:51
Niets is zomaar it was just meant to be
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 jul 2017 Het leven dat ik leef. ( 8 )
- O 11 jun 2015 Uitgegroeid tot een bloeiende bloem ( 3 )
- O 11 jun 2015 Auw.. een nare droom 18+ ( 5 )
- O 18 jun 2014 Verdomme, donder op! ( 6 )
- O 18 apr 2014 Mijn boek ( 2 )
- O 18 apr 2014 Doorbraak en inzicht ( 2 )
- O 16 okt 2013 Idioot ( 5 )
- O 14 aug 2013 Wat ben ik het goed aan het doen ( 3 )
- O 11 jul 2013 EMDR (laatste situatie) sessie.. 8 ( 4 )
- O 15 jun 2013 Storen tijdens focus ( 2 )
- O 05 jun 2013 Heftig boos ( 1 )
- O 29 mei 2013 Boos, verdrietig, groot en klein tegelijk ( 4 )
- O 28 mei 2013 Chaos in mijn hoofd. ( 2 )
- O 12 mei 2013 Ik vind het nog erg ook... ( 5 )
- O 12 mei 2013 Hij zit me dwars ( 3 )