Gister... gister heb ik het verlosende nieuws gehoord; ik ben geslaagd.
Geslaagd voor mijn VWO en dat is om het even uit te drukken zoals het voelde, een wonder.
Mijn broertje zei direct 'zie je, de wonderen zijn de wereld nog niet uit'
Veel mensen om me heen die echt trots op me zijn.
Die dikke knuffels gaven, taart kwamen eten, kadootjes meenamen en er echt direct weer stonden waar dan ook vandaan.
Het was een bijzondere dag met ondanks het pósitieve nieuws, heel wat tranen.
Het leek niet te kunnen, niet direct. Zónder her maar gewoon in één keer mijn vwo.
Zoveel mensen lees ik hier op mD. Herkansingen, geslaagd en een enkeling die gezakt neerzet in zijn titel en vervolgens doodleuk vermeldt dat hij wel geslaagd is. Vooral degene die moeten her-en.. zijn in mijn gedachte aanwezig. Eigenlijk één in het bijzonder; ze móet het gewoon halen omdat ze het verdiend.
De hele dag werd ik gebeld, belde ik, ontving ik sms'jes, werd ik gestalkt via hyves. Bijzonder.
Mijn broer was niet thuis en heb ik alleen kort aan de telefoon moeten spreken.
Het draaide echt om mij en dit keer eens zeer positief.
Hetgeen wat nooit verwacht was, gebeurde.
Voor mijn 18e verjaardag had je me kunnen geven wat ik wilde maar dít kon ik alleen zelf voor elkaar krijgen.
Happy ja, en dat is bijzonder.