Het eeuwige
Hoe pijnlijk treft het mij
dat de grootste schoonheid
van de kortste duur is,
ik kan wel wenen
om de bloesem
en de lammeren
of de ogen van het meisje
dat mij toelacht
met droeve blik,
maar misschien moet ik
- angstvallig wezen
minder vasthouden
aan het eeuwige
en haar handen
die ik al jaren
omklemt houd
met gepaste treurnis
loslaten,
ten slotte is alleen dat
wat verloren is
voor eeuwig gered.
20 apr 2015
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2022 Hoofdstuk 1 ( 1 )
- O 11 jul 2022 Ik mis niet jou ( 4 )
- O 15 apr 2022 Stap op
- O 30 mrt 2022 Het wordt weer een omfloerste zomer ( 1 )
- O 02 feb 2022 Weet je wat het is?
- O 02 feb 2022 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen ( 2 )
- O 02 feb 2022 Grijze luchten ( 1 )
- O 26 jun 2019 Stervende rozen ( 5 )
- O 26 jun 2019 Zomerdromen ( 1 )
- O 07 okt 2017 Morgen beter
- O 17 mrt 2017 Zoals het is ( 3 )
- O 24 feb 2017 Eden
- O 24 feb 2017 Gehuil
- O 24 feb 2017 Brief
- O 21 feb 2017 Sneeuwland