Het ijsblokje
Na een tijdje heb ik weer de behoefte gevonden om te schrijven. School is weer begonnen en ik zit in een
nieuwe klas, ik vind het jammer dat ik dit jaar geen 4 havo doe maar 4 mavo.
In de vakantie heb ik goed en vooral veel tijd gehad om overal over na te denken en verschillende dingen
te bespreken met de mensen om me heen en met mijn psycholoog. En daar wil ik iets over vertellen.
Ik was op vakantie en de rest van mijn vrienden waren net thuis. Het was rottig weer en ik wilde graag
naar huis omdat ik me rot voelde, net zoals altijd als er niemand om me heen is. Ik besefte me dat het
helemaal niet oke is, dat ik me niet normaal kan voelen zonder bepaalde mensen om me heen.
Op dat moment kwam B mijn tent binnen en we hadden er een gesprek over. Hij begreep het niet, dat het
niet beter met me ging, dus ik bedacht het volgende voorbeeld.
Er zit een ijsblokje diep in mij, dat warm moet zijn om me gelukkig te voelen. Ik wil het dolgraag opwarmen
maar mijn handen zijn ijskoud. Ik kan het ijs eraf snijden maar mijn handen worden daar alleen maar kouder van, en daardoor bevriezen mijn handen mijn ijsblokje alleen maar meer. Er zijn bepaalde mensen met warme handen, die af en toe (en sommige zo vaak mogelijk) mijn ijsblokje warm houden; dat zijn de momenten waarop ik me gelukkig kan voelen. Maar mijn handen zijn nogsteeds koud, en soms lijkt het alsof ze mijn ijsblokje alleen maar bevriezen.
Ik wil dus leren om mijn handen warm te krijgen, in plaats van mijn ijsblokje oppervlakkig warm te maken, want dat gaat me op langere termijn niet helpen.
gekblondje, vrouw, 25 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende