Besloten wat ik wil.

ik heb lang nagedacht de afgelopen weken over wat ik nou precies wil.
en ik ben eruit.

ik wil mezelf weer terug en ik wil samen zijn met B.

B was deze week op vakantie naar spanje met zijn vrienden. dat houdt in veel
slap dronken gelul aan de telefoon om 4 uur snachts. elke nacht.
en nog ergens een ruzie omdat mijn exvriend ook mee is op vakantie en die
stookt nogal tussen ons.

ik was aan het denken over B en over hoeveel pijn ik hem doe als ik mezelf snijd. of
over hoeveel pijn hij heeft als hij onverwachts komt en ik weer eens helemaal ingestort op
mijn bed lig te huilen. heel even dacht ik aan het uitmaken, en doen wat ik altijd doe.
gelijk hem op afstand zetten, zorgen dat we geen seks hebben of hij me op een andere manier
zonder mijn broek ziet.
toen bedacht ik me dat ik hem dan kwijt zou raken, net zoals ik veel mensen ben kwijt geraakt.
ik wil hem niet kwijt. ik wil met hem samen zijn. zolang mogelijk.
maar ik wil ook niet dat mijn zelfhaat hem pijn doet, hij verdient beter.

ik dacht ook na over school en over hoe ik al mijn kansen daarvoor heb opgeven. ook dat wil ik niet
meer opgeven, ik ga mijn best doen en heb hiervoor gesprekken met mijn leraren ingepland over
extra werk. ik wil op de havo blijven en het liefste zelfs naar de vierde. ik wil niet langer al mijn lessen
missen. ik wil weer een band met mijn klasgenootjes.

als ik weer banden wil met de mensen om mij heen en als ik wil dat B geen pijn meer heeft door
de dingen die ik mezelf aandoe zal ik daar aan moeten werken.
en daarom heb ik een intake gedaan bij een psycholoog. over ongeveer een week krijg ik bericht terug.
ik ben bang maar ik weet dat het zo niet meer langer gaat.

ik wil niet meer naar een crisislijn bellen om 4 uur snachts. ik wil niet meer nachten lang niet slapen.
ik wil weer leven. ik wil weer een gewone 15-jarige zijn.

mijn ouders liggen in dit verhaal weer wat moeilijker. ik kan hun gewoon simpelweg niet alles vertellen,
ik ben niet perfect nee maar ik wil wel een band met ze opbouwen. en daar ben ik al een langere tijd mee
bezig. als ik ze nu de hele waarheid zou vertellen zou de hele band weer naar de klote zijn. dan kunnen we
weer overnieuw beginnen.

ik blow en drink nogsteeds evenveel en sinds kort rook ik ook weer. ik wil opzich wel weer stoppen met
roken omdat ik het eigenlijk zolang volgehouden heb om het niet te doen.

ik ga nu ook naar een groep op de fitnes in plaats van maar random een beetje wat doen. het afvallen is
voorbij, dat is wel gelukt, nu alleen nog de spieren krijgen die ik wilde.

morgen komt B terug en dan wil ik misschien eens goed met hem praten, hij is de enige die mijn situatie
een soort van weet. ik wil hem ook niet tot last zijn.
maar aan de andere kant ben ik zijn vriendin en wil ik dat hij weet dat ik een intake heb gehad bij
een psycholoog. maar dat kan ik natuurlijk ook na een tijdje vertellen.

het begin om mijn leven terug te krijgen is gemaakt en ik ga vast nog wel fouten maken en het is vast niet de
laatste keer geweest dat ik midden in de nacht weer gekalmeert moet worden door de crisislijn. maar de crisislijn bellen was eigenlijk al een begin, een voorbegin, nu ga ik starten met het echte begin.

ik hou mijn dagboek wel bij dus tot later.