Het leven en overleven

Donderdagavond eventjes naar mijn zieke tante toe... en ik ben heel gevoelig voor stemmingen... en voelde gewoon dat er wat aan de hand is naar ons toe. Mijn oom is niet eerlijk en we horen hem ook niet meer.. en belt ook niet terug als hij dat belooft. is heel vreemd als dat gebeurt na alle contact die je iedere dag had. Lijkt me een beetje een afstand nemen op datgeen wat komen gaat. Maar als hij zich daar goed bij voelt dan moet hij dat maar doen.

Mijn tante gaat steeds meer achteruit en ze herkende ons in het begin niet echt meer.. Dat is heel moeilijk zeg... en iemand weg zien gaan van deze aarde...heel langzaam en heel pijnlijk..
We hadden taartjes gekocht want dat hadden we beloofd dat als ik na mijn verjaardag langs zou komen dat we dan taart gingen eten. Ze had maar een paar hapjes op, maar ging om het idee... liever een paar happen van wat lekkers dan die vieze pillen die ze keer op keer in moet nemen.

Die kant van de familie is niet zo liefdevol met elkaar vind ik. Dat is eigenlijk een broer van mijn oma.. en daar dan de vrouw van. en alles gaat zo hard.. het verzorgen ervan gaat niet lief. Wij zouden het heel anders doen, maar ja wij zeggen er soms weleens wat van maar wie zijn wij? en dat gevoel krijgen we nu ook heel erg. Toen mijn tante er zelf nog bij was met haar hele verstand ging alles heel goed en ze heeft ons alles verteld over hoe ze het allemaal wil hebben.

Ze had een wens om dan begraven te worden op een oud begraafplaatsje..
een zoon alles geregeld en toen moest een dochter het nog een keer nakijken want die maakt altijd ruzie met iedereen... Had ze gebeld naar een andere begraafplaats en dat scheelde 800 euro....dus ze kon beter daar begraven worden.. nee dat wou ze niet hebben wij toen gezegd.. en ze komt daar ook zeker niet als het aan ons ligt....
Waarom speelt geld in deze situatie bij hun zo´n grote rol... echt een geldwolven bah bah...
en nog ruzie maken met z´n allen... echt dat vind ik zo erg niet normaal.

We zijn snel weggegaan want we kregen ook van mijn oom niet echt de aandacht. dus ik wilde naar huis en kijken op tv bij ton over ongeneeselijk ziek. En mijn oom wilde dat niet zien.. al dat zielige gedoe zei hij...

Ik vond dat programma heel mooi. Hoe mensen er voorelkaar zijn en dat mensen nog zo sterk kunnen zijn na die woorden van "U bent ongeneeselijk ziek" ze blijven er voor vechten en knokken... super zeg dat ze dat kunnen. Er was zelfs een vrouw die nog een baby kreeg.. nou echt heel mooi allemaal. En een meisje van een jaar ouder dan mij en die had de overlevingsdrang heel erg maar op het laatst had ze het niet gewonnen na een maand van dat progr. is ze overleden. Ik denk dat als je zo´n sterke overlevingsdrang hebt dat je nog een mooie tijd tegemoet gaat dan dat je het bijltje erbij neer heb gelegd zoals bij mijn tante het geval is.

Ik zeg je eerlijk dat ik best een traantje heb gelaten om alles..
Ik vind dit zo´n erge en mensontwaardige ziekte...alle ziektes wel begrijp me niet verkeerd.. maar dat je gewoon weet dat je niet meer lang hebt en dat je alles zelf achteruit ziet gaan... Niemand verdient dat!!!!!!!

Ze houdt zich sterk en is er nog steeds ookal gaven ze haar nog maar 2 maanden.. we zijn nu 5 maanden verder, maar hoe lang moet ze nog zo doorgaan. Natuurlijk wil ik dat ze beter wordt, maar denk dan dat ik onrealistisch ben... ben wel positief, maar dit komt niet meer goed..
ze is daar al te ver voor heen naar mijn idee.... ze is al dement aan het worden en alles..

Het leven en overleven kan heel zwaar zijn zeg...

Hoop voor haar dat ze de liefde die er nog is.. voelt.. en dat ze de dingen hier afmaakt die ze nog wil doen....

Ik ben bang voor wat komen gaat... maar je kan niets doen.. je staat machteloos aan de zijlijn...