Het mannelijke geslacht waar ik mijn dagen meedeel
Beweren dat ik het slecht heb op dit moment, zal ik niet.
Zeggen dat ik het zwaar heb, beken ik niet.
Vertellen dat ik me goed voel, kan ik niet.
Een tijdje weg met meer mensen dan je eigen gezin is al anders.
Geen eigen plekje, geen vrije tijd voor jezelf.
En heeel veel stomme grappen of opmerkingen.
Veel mannen, ik het enige meisje. Twee volwassenvrouwen die bij elkaar aansluiten.
Ik hang overal bij en tussen. Het is oke maar kan ook verrot zijn.
Zwemmen is een behoorlijk iets hier.
Telkens maar weer.
Dat ik ongesteld ben is bij allemaal bekend, dankzij moeder lief.
Het kon ook niet echt anders...
Ik was bijna buitenwesten, stond de hele eerste dag op spugen, ik kon niet zelf meer geheel lopen en normale bewegingen gingen gepaard met het feit dat ik bijna weer neer zou vallen. Nee handig en prettig was het niet. In tegendeel.
Het is best dat ze het weten. Gister op de fiets ook aardig in de gaten gehouden door de oudste man.. Vakantievader hier.
Het is vermoeiend omdat ik constant met een masker loop. Terugtrekken kan niet echt.
Het mag niet en het gaat niet, omdat een eigen plekje deze weken niet bestaat.
Toch kom ik er wel. Over een paar dagen reizen we weer naar huis.
Misschien datik straks even de weg onveilig ga maken hier en een stuk ga lopen/rennen. Hoewel het hier allemaal zo groot/lang en onbekend is, hoop ik dat ik weg kom en even tijd voor mezelf krijg.
Alleen.
Goed..
Ik moet weer kappen met typen. De mannen.
Het zegt allemaal genoeg.
Zeggen dat ik het zwaar heb, beken ik niet.
Vertellen dat ik me goed voel, kan ik niet.
Een tijdje weg met meer mensen dan je eigen gezin is al anders.
Geen eigen plekje, geen vrije tijd voor jezelf.
En heeel veel stomme grappen of opmerkingen.
Veel mannen, ik het enige meisje. Twee volwassenvrouwen die bij elkaar aansluiten.
Ik hang overal bij en tussen. Het is oke maar kan ook verrot zijn.
Zwemmen is een behoorlijk iets hier.
Telkens maar weer.
Dat ik ongesteld ben is bij allemaal bekend, dankzij moeder lief.
Het kon ook niet echt anders...
Ik was bijna buitenwesten, stond de hele eerste dag op spugen, ik kon niet zelf meer geheel lopen en normale bewegingen gingen gepaard met het feit dat ik bijna weer neer zou vallen. Nee handig en prettig was het niet. In tegendeel.
Het is best dat ze het weten. Gister op de fiets ook aardig in de gaten gehouden door de oudste man.. Vakantievader hier.
Het is vermoeiend omdat ik constant met een masker loop. Terugtrekken kan niet echt.
Het mag niet en het gaat niet, omdat een eigen plekje deze weken niet bestaat.
Toch kom ik er wel. Over een paar dagen reizen we weer naar huis.
Misschien datik straks even de weg onveilig ga maken hier en een stuk ga lopen/rennen. Hoewel het hier allemaal zo groot/lang en onbekend is, hoop ik dat ik weg kom en even tijd voor mezelf krijg.
Alleen.
Goed..
Ik moet weer kappen met typen. De mannen.
Het zegt allemaal genoeg.
02 aug 2009
- meld ongepast verhaal
-
Lizatjj.X
dinsdag 11 augustus 2009 18:16
-
Lovelylady
maandag 17 augustus 2009 12:18
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 jul 2017 Het leven dat ik leef. ( 8 )
- O 11 jun 2015 Uitgegroeid tot een bloeiende bloem ( 3 )
- O 11 jun 2015 Auw.. een nare droom 18+ ( 5 )
- O 18 jun 2014 Verdomme, donder op! ( 6 )
- O 18 apr 2014 Mijn boek ( 2 )
- O 18 apr 2014 Doorbraak en inzicht ( 2 )
- O 16 okt 2013 Idioot ( 5 )
- O 14 aug 2013 Wat ben ik het goed aan het doen ( 3 )
- O 11 jul 2013 EMDR (laatste situatie) sessie.. 8 ( 4 )
- O 15 jun 2013 Storen tijdens focus ( 2 )
- O 05 jun 2013 Heftig boos ( 1 )
- O 29 mei 2013 Boos, verdrietig, groot en klein tegelijk ( 4 )
- O 28 mei 2013 Chaos in mijn hoofd. ( 2 )
- O 12 mei 2013 Ik vind het nog erg ook... ( 5 )
- O 12 mei 2013 Hij zit me dwars ( 3 )