Het mechanisme van zelf-haat
Grappig toch, hoe zoiets werkt.
Je voelt je aardig goed en bent aan het leren. Je hebt netjes ontbeten en rond lunchtijd krijg je trek. Je besluit een bak yoghurt te maken met drie soorten fruit erin, superlekker. Vol genot eet je dan ook, tot het schaaltje leeg is. Je gaat weer verder met leren, maar eenmaal van de pauze geproefd wil je meer. Je concentreren is dan ook lastig en opeens is daar je maag die om wat te eten vraagt. Maar he, had ik niet net geluncht? Je blijft proberen te concentreren, tot je vader opeens bij de waterkoker staat: O pap, wil je de waterkoker voor me aanzetten? En ook opent hij de kast met koekjes om een gevulde koek voor zichzelf te pakken: O pap, zullen we ieder de helft doen? Na het eten van zo'n helft, wil ik eigenlijk gewoon nog een helft. Die pak ik dan ook en die andere helft bied ik weer aan pap aan, maar die slaat het aanbod af. Ik eindig met het eten van anderhalf gevulde koeken, waarna ik weer ga leren maar vervolgens gewoon nog een pakje Evergreen koeken pak. Hup, weer twee koeken naar binnen. En nog steeds heb ik een hongergevoel.
Het is dus weer zover: een onstilbaar hongergevoel, mijn huid doet vervelend, ik vertoon allemaal symptomen dat ik wellicht ongesteld ga worden maar dat gebeurt vast weer niet.
Heel fijn hoor, zo'n mechanisme dat je goede bui onderuit haalt en je weer terugbrengt naar zelfhaat. Eten, flikker toch op.
Je voelt je aardig goed en bent aan het leren. Je hebt netjes ontbeten en rond lunchtijd krijg je trek. Je besluit een bak yoghurt te maken met drie soorten fruit erin, superlekker. Vol genot eet je dan ook, tot het schaaltje leeg is. Je gaat weer verder met leren, maar eenmaal van de pauze geproefd wil je meer. Je concentreren is dan ook lastig en opeens is daar je maag die om wat te eten vraagt. Maar he, had ik niet net geluncht? Je blijft proberen te concentreren, tot je vader opeens bij de waterkoker staat: O pap, wil je de waterkoker voor me aanzetten? En ook opent hij de kast met koekjes om een gevulde koek voor zichzelf te pakken: O pap, zullen we ieder de helft doen? Na het eten van zo'n helft, wil ik eigenlijk gewoon nog een helft. Die pak ik dan ook en die andere helft bied ik weer aan pap aan, maar die slaat het aanbod af. Ik eindig met het eten van anderhalf gevulde koeken, waarna ik weer ga leren maar vervolgens gewoon nog een pakje Evergreen koeken pak. Hup, weer twee koeken naar binnen. En nog steeds heb ik een hongergevoel.
Het is dus weer zover: een onstilbaar hongergevoel, mijn huid doet vervelend, ik vertoon allemaal symptomen dat ik wellicht ongesteld ga worden maar dat gebeurt vast weer niet.
Heel fijn hoor, zo'n mechanisme dat je goede bui onderuit haalt en je weer terugbrengt naar zelfhaat. Eten, flikker toch op.
24 mrt 2013
- meld ongepast verhaal
-
Katieboe
zondag 24 maart 2013 15:32
oh ik ken het, eten, en kunnen blijven eten :/
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 aug 2013 Op en neer ( 1 )
- O 03 jul 2013 Zo, ik sta stijf ( 4 )
- O 11 jun 2013 Zo..
- O 11 jun 2013 Dissociatie ( 2 )
- O 11 jun 2013 Vijand van jezelf ( 2 )
- O 27 mei 2013 Soms is het klaar ( 4 )
- O 27 mei 2013 De laatste tijd
- O 21 mei 2013 Het wisselt ( 1 )
- O 20 mei 2013 Pijn - verlaat verhaaltje ( 3 )
- O 20 mei 2013 Water - verlaat verhaaltje ( 3 )
- O 12 mei 2013 Onrust ( 1 )
- O 06 mei 2013 Waar ben je? ( 1 )
- O 26 apr 2013 Poef, beslissing
- O 15 apr 2013 Voor- achteruitgang ( 1 )
- O 24 mrt 2013 Het mechanisme van zelf-haat ( 1 )