Het reisje

Vaaaaaaaan mijn leven!! Zo zou ik het willen noemen... voor velen een onmogelijke reis. lol.. i can still remember the road sign.... Uitrit: Non-muslims -->

Maanden van te voren wisten we al dat we zouden gaan, maar ik bleef nog tamelijk nuchter..
nog zoveel toetsen te leren.. ik kon me voorlopig nergens anders op focussen.
Maar dan toch een week van te voren begonnen het te kriebelen. En begon ik wat spreuken te leren. Alles was geregeld.. 2 dagen van te voren de koffers in orde gemaakt. Niks mocht echt ontbreken.

11 dec stonden we op het vliegveld en inchekken en wegwezen. Niet zonder tranen laten. Moeilijk om ze niet te laten vloeien. Maar ik had er gelukkig geen last van, ze zaten wel enigszins te dringen... maar goed. Met onze groep richting het vliegtuig en op naar onze bestemming.

Voor het eerst had ik in het vliegtuig gegeten.... gratis nice.. pasta met kaas lekker lekker! iedereen babbelen alsof het een gewone reis was. In turkije zijn we geland voor een overstap. Daar hebben we ons ook ontdaan van de broek, het overhemd, sokken en de onderbroek... nee we stonden niet ons nakie... ok ok.. technisch gezien voor een paar seconden... Maaaaaar na die paar seconden hadden we een doek om ons heen gewikkeld. Wit. En een paar minuten later hadden we de primitieve riem gebonden. En dan was nog enkel voor onze cape. En toen was ons tenue compleet. Daar stonden we dan. We mochten nog enkel in onze slippers lopen en deze doeken. Het doel hiervan? zo simpel mogelijk, hoe het toen was. Thats why..

Dus.. zo hebben we ook daarzo op het vliegveld voor de burger king gegeten. Nou die mensen die niet zoals wij waren hebben vast hun ogen uitgekeken . 2 uur later konden we op het vliegtuig naar onze eindbestemming.

Het was 2 uur snachts geloof ik. Iedereen was min of meer afgepeigerd van de vliegreis. Daar stonden we dan.. in onze doeken.. te wachten totdat we door mochten lopen. Het inchekken duurde ontzetten lang... het wachten tot ons vervoer er was om ons naar het hotel te brengen duurde ontzettend lang. om 5 uur was de bus er en konden we gaan. Wat heb ik geslapen in die bus !!

In het hotel hebben we onze spullen gedumpt, een uurtje uitgerust en toen gingen we voor het marathon lopen. Het schijnt dat wanneer je het Huis voor de eerste keer ziet, je een wens kan doen en die komt dan ook uit. Nou ik heb heel lang nagedacht over die wens.... En zoals ik naar het Huis keek, en mijn wens wenste, knipperde ik met m'n ogen en was HET moment voorbij.. ik dacht.. potverdriedubbeltjes.. das toch moeilijker dan je denkt. Ik heb hem wel afgemaakt en ik hoop dattie uit komt.

Enfin.. we moesten 7 rondjes lopen, in de massa. Heftig. En het is makkelijker dan je denkt. Na dat we zeven rondjes hadden gelopen een dank gebed en dan 7 one way trips tussen de bergen. In het midden moesten we zogenaamd rennen. Dit moest een gedachtenis zijn over een bepaalde gebeurtenis. Na de 7 one way trips weer een dank gebed en moesten we ons haar laten scheren. We zijn allen gemillimeterd. We hebben elkaar gefeliciteerd met het behalen van ons eerste doel. We zijn weer terug naar het hotel gegaan en hebben uitgerust voor de dagen die moesten volgen.

De 4e dag denk ik van ons verblijf daar, moesten we wederom in onze cape treden. Dit keer voor het zwaarste gedeelte van de reis. Dit keer moesten we 3 dagen in de cape blijven, zonder te douchen of iets dergelijks, we mochten het ook niet uitdoen. Wanneer je in die doeken zit, mag je ook niet aan je zelf krabben ofzo, jeuken. Dat was erg moeilijk en ik heb dat niet altijd kunnen volhouden. soms gebeurde het onbewust. We moesten ook een slaap zak en wat eten meenemen.... wat eten werd ernstig overdreven.. er gingen hele boodschappentassen mee.

We gingen in onze doeken, naar een andere bijzondere plek. Hier zouden we in tenten verblijven voor 4 of 5 dagen. Daarna gingen we gelijk weer weg eignelijk want we moesten steentjes gaan zoeken. Met die steentjes zouden we 3 dagen de duivel stenigen. Na de eerste keer stenigen werd er ook geslacht. En pas na het slachten mochten we uit die doeken.

Toen we op de plek kwamen waar we steentjes gingen zoeken, dacht ik.. dit lijkt gigantisch veel op een vuilnisbelt. een beginnende dan... overal lagen schillen, lege flesjes etc etc.. En daar gingen we dan tussen liggen, hier zouden we namelijk ook een nacht overnachten. Ik had geen zin om te slapen... we zouden maar een paar uurtjes kunnen slapen.. maar onze gids stond er op dat we wat gingen rusten. Best best. Voordat ik in een diepe slaap viel werd ik weer wakker gemaakt................

We gingen de steentjes zoeken. Zo groot als een capucijner, een rozijn. 49 totaal. 7 voor de eerste dag, 21 voor de tweede dag, 21 voor de derde dag. Voor de zekerheid hadden we er 60.. dat gaf onze gids als tip.. De eerste dag zouden we de grootste duivel stenigen, 7 keer, de tweede dag de drie duivels, en de derde dag ook. Nou.. hoe rustig het was bij het Huis.. wat een opwelling van emoties was het daar. Ik ging der bijna in op.. maar niet heus.. kvond het raar. De zorg die je voor elkaar min of meer had daar bij de marathon, was hier helemaal niet.

Volgens mij was het na de eerste keer stenigen, gingen we slachten. Wat een belevenis was dat! Een voor een werden ze geslacht. Sommige met een mes van 10 cm! hoe barbaars.. wij hadden nog een aardige mes geloof ik.. maar toch raar om te zien, de manier waarop het ging, aan de lopende band en er werd constant gereciteerd. Ik had mijn twijfels maar wat doe je als jonkie.. Dit heeft ook de rest van de dag geduurd.. we zijn diep in de nacht weer terug gekeerd naar de tenten. Dit keer werden we goed kaal geschoren en mochten we uit onze doeken. De volgende dag gingen we 21 keer stenigen en moesten we ongeveer een uur tot ander half uur terug lopen naar Mekka om de marathon wederom te lopen en de 7 one way trips tussen de bergen. Als we dit niet de tweede dag zouden doen, moesten we het de 3e dag doen, maar dan zouden we gigantisch in de knoop komen met het verkeer en de rest van onze mede reizigers die hetzelfde moesten doen. Maar we waren wijs en verstandig om te gaan lopen. Ik loop btw nooit meer met die teenslippers... die flauwe dingen zijn niet voor de lange afstanden bedoeld.. dat vind ik toch knap van die meisjes die de hele zomer met die slippers hebben gelopen en dan geen blaren hebben gekregen..

De 3e dag hebben we de laatste keer de duivel gestenigd en toen zat het er min of meer op. Nu was het nog wachten op de bus om terug naar Mekka te gaan. Dat hebben we ook weer uren gedaan. Ik heb dat stoeltje, wat we voor het vertrek van het hotel hadden gekocht, gewaardeerd.

Weer terug in hotel, slapen slapen slapen slapen.. och dat had ik zo gemist...maar het lukte maar niet potverdriedubbeltjes... na 3 dagen gingen we onze spullen inpakken, nog een afscheids marathon lopen, en dan gingen we op weg naar Medina. Daar zouden we 9 dagen verblijven en moesten we ons ding doen.

En de weg naar Medina duurde ook weer uuuuuuuuuuuuuuren.. eerst weer een uur gewacht op die bus natuurlijk.. whats new... en na de 9 dagen zat de inmense reis erop. Ik was opgelucht, ook al mocht dat niet.

De dagen dat we niks bijzonders moesten verrichten hebben we heilige plekje bezocht in de stad mekka en medina, geboorte plek, begraafplaats, de grot waar de koran is neergezonden, dat soort dingen. Ow en de plek des oordeels. Op die plek zouden Adam en Eva elkaar na 200 jaar weer ontmoet hebben nadat ze "verbannen" waren.. ofzoiets. Op die zelfde plek is ook de dag des oordeels.

En ben ik nou wijzer geworden door deze religieuze reis? nou.. misschien ik had er iig een ruige baard aan overgehouden .. ja.. die is ook allang weer weg..